Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΖΩ

Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις,
στον πιο δύσκολο καιρό
μάνα που ζω.


Το βαρκάκι που με φέρνει
εμπατάρησε και γέρνει.
Πες μου πού να κρατηθώ,
πού να σταθώ.

Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι,
να του βγει το μάτι.

Έναν τέτοιο χαρακτήρα,
μάνα μου από ποιον τον πήρα;
Σε ποιον έμοιασα να ξέρω,
που υποφέρω.

Όλα γύρω με πειράζουν
και γρουσούζη με φωνάζουν.
Με πληγώνει ό,τι δω
μάνα που ζω.

Βαγγέλης Κορακάκης

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

se poion emoiasa na kserw pou ypoferw giati exw kardia kai agapaw?

xameno είπε...

Άγνωστε φίλε το να μπορείς να αγαπάς είναι η μεγαλύτερη ευλογία και το μόνο που μπορεί να σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Μην κλειδώσεις ποτέ τα συναισθήματά σου με το φόβο του πόνου. Γιατί έτσι σου μένουν μόνο αυτά: ο πόνος και ο φόβος.