Ο ΔΡΟΜΟΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ

Σαν ξημερώσει η μέρα, μη θυμηθείς,
λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ' ένα σκοινί στη θέση της καρδιάς.




Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά
κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.

Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς.



Αλκίνοος Ιωανίδης