ΤΩΡΑ

Όταν η καρδιά σταλιά σταλιά
αδειάσει στη ματιά,
όταν η θέα γίνει γυαλιστερός,
καινούριος μαυροπίνακας,




όταν - συγκάτοικοι αιώνιοι -
μείνουν μόνοι ο πόνος και ο φόβος,
όταν το μυαλό γίνει όλο ένα "γιατί",
όταν το αίμα ξεχάσει τη διαδρομή
και χάσκει εκεί ασάλευτο,
όταν το χάδι μείνει αζήτητο
και το βήμα σου μονό,
όταν τα όνειρα δε θες να τα θυμάσαι
κι ούτε ν' ακούς αντίλαλο στ' αυτιά σου τ' όνομά του,
όταν οι λέξεις σου σβηστούν
κι οι μουσικές σωπάσουν,
τότε κι εσύ φτερούγισε μακριά απ' το κορμί σου.
Πάρε τη γόμα απ' τα παιδιά
και σβήσε τη μορφή σου.