Μ' ΑΚΟΥΣ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ;

Γιατί μ' άφησες μανούλα μου;
Δεν έπρεπε...
Δεν έπρεπε να φύγεις.
Ήμουν παιδί μανούλα μου...




Δε φταις.
Ποτέ δε θα μάθεις...
Μη φοβάσαι.
Δε μιλάμε εμείς.
Κανείς δε θα μάθει...

ΘΑΝΑΤΟΣ

Τέλειωσα
Πέθανα
Κανείς ξανά
Μακριά
Μην τολμήσει κανείς
Δεν υπάρχει τίποτα πια
Αίμα
Μόνο αίμα
Δεν ακούω
Δεν πιστεύω
Ψέματα
Όχι άλλο
Μην τολμήσεις να ακουμπήσεις

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

Άγιε μου Βασίλη καλημέρα!
Όλοι μου εύχονται "υγεία και ευτυχία" και μου λένε ότι αυτά είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή...
εγώ όμως δεν το πιστεύω...

Ο ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ

Δεν αντέχεις...

το ξέρω ότι δεν αντέχεις.

Τα δύσκολα, τα στενάχωρα, τα μαύρα...

Κι εγώ που τόσα χρόνια τ' άκουγα, τα ένιωθα,

τα βίωνα για δικά μου...

- για να ξεχάσω τα δικά μου;

Ήρθαν και με βάρυναν...

λύγισα... έγειρα... έσπασα.

ΜΕ ΛΕΝΕ ΟΔΥΣΣΕΙΑ - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

Τρίτη μέρα.

Ξημέρωμα της ποιας μέρας;... Χαράζει η ώρα...

Βραδιάζει ο κόσμος.

Ουρανός και θάλασσα ένα.

Χωρίς διαζευκτικό ή...

Όπως θάνατος - ζωή - νύχτα - μέρα - χάος - αρμονία.

Τώρα;...

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: ΚΟΒΕΙ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

Τηλεόραση... Ένα ξύλινο κουτί (πλαστικό στις μέρες μας) που διακοσμεί περισσότερα από ένα σημεία του σπιτιού μας και σύμφωνα με μια έρευνα που βρήκα στο διαδίκτυο, ξοδεύουμε 9 χρόνια από τη ζωή μας παρακολουθώντας αυτό το κουτί. Ίσως σε μερικούς να φαίνεται λίγος ο χρόνος εκτιμώντας ότι κάθε μέρα βλέπουμε τηλεόραση 1-2 ώρες κατά μέσο όρο. Η αλήθεια όμως είναι ότι είναι πολύ... πάρα πολύ!

Από μικρή ηλικία κιόλας, οι γονείς μας βάζουν να βλέπουμε ‘παιδικά’, στερώντας μας τη χαρά του παιχνιδιού, συλλογικού ή ατομικού, το οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε αντί να καθόμαστε μπροστά από μια τηλεόραση. Τα ‘παιδικά’ αυτά δρουν στον εύπλαστο ψυχολογικό κόσμο ενός μικρού παιδιού και αρχίζουν οι πρώτες καταναλωτικές συνήθειες τύπου (πάρε μου αυτό το παιχνίδι, θέλω και εκείνη την κούκλα κλπ). Γιατί;

ΓΙΟΡΤΕΣ: ΜΕΡΕΣ ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ, Ή ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΣΤΡΕΣ;

Αναμφίβολα, η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χρωματίζεται από ένα κλίμα αγάπης, ευτυχίας και χαράς. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Δυστυχώς, όμως, για πολλούς ανθρώπους οι γιορτές των Χριστουγέννων χαρακτηρίζονται από ένα αίσθημα κατάθλιψης και στρες.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την ομορφιά, γοητεία και το πνεύμα των εορτών. Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, βιώνει αυξημένη ένταση, καταθλιπτικό συναίσθημα, καθώς και αναστάτωση επειδή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλα όσα επιθυμεί ή μέσα στα χρονικά πλαίσια που του ορίζονται.