Ο ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ

Δεν αντέχεις...

το ξέρω ότι δεν αντέχεις.

Τα δύσκολα, τα στενάχωρα, τα μαύρα...

Κι εγώ που τόσα χρόνια τ' άκουγα, τα ένιωθα,

τα βίωνα για δικά μου...

- για να ξεχάσω τα δικά μου;

Ήρθαν και με βάρυναν...

λύγισα... έγειρα... έσπασα.

Νόμιζα πως χωρούσαν όλα

πως μπορούσα όλα να τα γιατρέψω

και ν' αρχίζω πάλι απ' την αρχή

Ξανά... και ξανά... και ξανά

Γιατί ήμουν δυνατός.

Ο πιο δυνατός απ' όλους.

Δεν είχα ανάγκη εγώ κανέναν...

μόνο να αγαπάω, να βοηθάω...

Γιατί ήμουν δυνατός.

Ο πιο δυνατός απ' όλους.

Μη σας νοιάζει για μένα

Αντέχω.

Όχι άλλο.

Το φως έσβησε

Χάθηκα

Δε βλέπω πού να πάω...

Πιάνω τοίχο παντού

και συνεχώς μικραίνει το κενό...

Δεν μπορώ να κουνηθώ

ΠΝΙΓΟΜΑΙ

Δε θέλω βοήθεια

κανείς δεν μπορεί να μπει απ' τον τοίχο πια...

Όλοι ζουν στους δικούς τους...

Θέλω να κλείσει μια και καλή ο δικός μου

Δεν αντέχω άλλο να με πνίγει

Δε θέλω να πονάω

ΚΛΕΙΣΕ!

Κλείσε για να μη φταίω

Για να μη μάθει κανείς ότι δεν ήμουν δυνατός

Ο πιο δυνατός απ' όλους