ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΑΘΡΟΙΣΑ ΚΑΙ ΔΕ ΣΕ ΒΡΗΚΑ

Τις ημέρες μου άθροισα και δε σε βρήκα
πουθενά, ποτέ, να μου κρατείς το χέρι
στη βοή των γκρεμών και στων άστρων τον κυκεώνα μου!

ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΖΩ

Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις,
στον πιο δύσκολο καιρό
μάνα που ζω.

ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΕΔΩ

Λογαριασμοί που κλείσανε.

Δεν ανήκω εδώ.

Μόνη πατρίδα η μοναξιά.

Μ’ αυτή γεννήθηκα,

μ’ αυτή πορεύτηκα.

Η μόνη που με πόνεσε.

Η μόνη που κατάλαβε.

...ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΘΕΛΗΣΩ...

Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω.

Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη, δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου.

Παλεύω τη θέλησή σου. Παλεύω τη δύναμή σου. Σε καταπαλεύω ολόκληρον.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΘΑΝΑΤΟ

Δεν αντέχω άλλο θάνατο.

Άλλο τέλος δεν μπορώ.

Δως μου και πάρε απ’ τον πόθο τον αθάνατο

ένα σημάδι, ένα βλέμμα για να ζω.

ΧΙΟΝΙΖΕΙ

Χιονίζει...
μικρές νιφάδες αιωρούνται
σ' ένα αεράκι που μόνο αυτές νιώθουν
και νομίζεις για μια στιγμή πως θα μείνουν εκεί
να χορεύουν για πάντα.

Η ΣΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ

Κανείς δεν ξέρει τι είναι να ζεις μ' άρρωστο άνθρωπο στο ίδιο σπίτι. Να μεγαλώνεις σ' αυτό το σπίτι... Κι όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ να τον φορτώνεσαι. Ήθελα να φεύγω, να βγαίνω. Αλλά και πού να πας έξω. Ποιοι να σε κάνουν παρέα άμα δεν είσαι δικός τους; Όμως και τους δικούς μας δεν τους ήθελα. Δε γούσταρα το φοβισμένο αγρίμι που έπαιζε στο μάτι τους, δεν ήθελα να 'μαι έτσι κι εγώ. Γύρναγα λοιπόν μόνος μου, σαν το σκυλί εδώ κι εκεί, κάνα σινεμά, κάνα ουφάδικο... Σκατά. (Παύση.)