ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΕΔΩ

Πονάς και κλαις ακόμη και μετά το θάνατό σου.
Πονάς και κλαις στις ρεματιές του Άδη
για όσα βλέπεις και για κείνα που θα 'ρθουν.

"ΠΡΙΝ ΣΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙΣ"

Δεν είμαι λευκός μήτε μαύρος, κόκκινος ή κίτρινος.

Δεν είμαι Χριστιανός, ούτε Εβραίος, Μουσουλμάνος ή Μορμόνος. 
Δεν είμαι πολύγαμος, μήτε ομοφυλόφιλος ή αναρχικός.

ΤΙΜΩΡΙΕΣ

"Δε χρειάζεται να μου πεις τίποτα" είπε ο Κ. "Αλλά γιατί εξαρτιέσαι τόσο πολύ από την Αμαλία; Το ίδιο συνέβαινε και πριν από την καταστροφή, ή όλα έγιναν ύστερα από αυτήν; Ποτέ δε θα 'θελες να αποκτήσεις την ανεξαρτησία σου; Βρίσκεις πράγματι νόημα σ' αυτήν την εξάρτηση; Εγώ νομίζω πως σα μικρότερη πρέπει να σε υπακούει.

ΚΟΙΝΗ, ΚΟΙΝΟΤΑΤΗ ΛΟΓΙΚΗ

Οι νεκροί δεν μιλούν. Ντυμένοι με την ωραιότητα του θανάτου, έχουν πάρει μαζί τους τόσα μυστικά, που καμιά άνοιξη, με όσα βλαστάρια, δεν μπορεί να μας φανερώσει. Έγκυα γη από αποκαλύψεις που δεν έγιναν, από απολογίες που δεν πρόφτασαν να ειπωθούν, από υπομνήματα και συνηγόρους, αιτήσεις εξαιρέσεων, κώδικες, ερμηνίες πραγμάτων που έχουν σφηνωθεί πάνω στα παγωμένα κόκαλα, σαν το αλάτι.

ΣΙΩΠΗ

Κι εγώ επιμένω
να ανασαίνω,
σώμα καιρό πεθαμένο.
Μια μελωδία δίχως ουσία,
παλιά, ξεχασμένη θρησκεία.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Είναι κάτι στιγμές που σε βρίσκουν τις νύχτες.
'Ολα στέκουν και λες πως σταθήκαν κι οι δείχτες
κι αν οι ώρες χτυπούν σαν σφυριά σε αμόνια,
οι στιγμές δεν περνούν, μα κρατάνε αιώνια.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

"Η ιστορία έχει ως εξής" είπε ο ζωγράφος ύστερα από μια παύση. "Πριν από δύο μήνες πήγα σε μια κοσμική συγκέντρωση της λαίδης Μπράντον. Ξέρεις καλά πως εμείς οι φτωχοί καλλιτέχνες πρέπει πότε πότε να κάνουμε την εμφάνισή μας στην καλή κοινωνία, μόνο και μόνο για να θυμίσουμε στους άλλους ότι δεν είμαστε αγριάνθρωποι. Όπως μου έχεις πει, με βραδινό κοστούμι και άσπρη γραβάτα μπορεί ο καθένας, ακόμα κι ένας χρηματιστής, να περάσει για πολιτισμένος.