Δε χώνεψα ποτέ μου τους ψυχίατρους. Γιατί εγώ το ξέρω πως δεν υπάρχει οιδιπόδειο. Υπάρχει μόνο εξουσία. Και η χειρότερη απ' όλες τις εξουσίες, η εξουσία της μαμάς.
Γιατί καμιά γυναίκα δε γέννησε απλώς για να γεννήσει. Δεν το 'κανε για να το κάνει. Αλλά για να 'χει να πιαστεί. Κι όλες το μετανιώνουν. Και σκοτώνουν τα παιδιά προτού να γεννηθούν. Γι' αυτό και δεν υπάρχουνε παιδιά που να γεννήθηκαν απλά.
Θα μου πεις: και ποιος αρσενικός; Τουλάχιστον αυτός δεν το σκοτώνει στην κοιλιά αλλά πολύ μετά- το ήδη σκοτωμένο.
Άραγες υπάρχει γυναίκα που να έχει αυτήν εδώ τη δύναμη; Την πιο μεγάλη δύναμη; Να γεννά για να γεννά. Θα 'πρεπε πολλές φορές να σκοτωθεί η ίδια.
Τη δύναμη αυτή που την είχαν κάποτε τα ζώα, που την έχασαν κι αυτά στην επαφή με τους ανθρώπους.
Ίσως τη δύναμη αυτή να την είχε η Μαρία, η μάνα του Χριστού. Ή η μαμά του Βούδα.
Ίσως τους γέννησαν απλά. Ίσως τα κατάφεραν μόνοι. Δεν ξέρω...
Εκείνο που μπορώ εγώ να ξέρω είναι πως, αν είχαν αυτή τη δύναμη οι μανάδες μας, θα 'μαστε τότε όλοι, μα όλοι, Βούδες και Χριστοί. Και δε θα 'μαστε κλεισμένοι σ' ένα μονάχα κόσμο. Θα 'μαστε εμείς ο κόσμος. Ο κόσμος μες στους κόσμους. Οι κόσμοι μες στον κόσμο. Δε θα μπόραγε κανείς να οριοθετήσει.
Αλλά τα γράφω αυτά εδώ μόνο για το πρόβλημα της εξουσίας της μαμάς.
Ξέροντας πως τούτο δε συμβαίνει. Αδύνατο να 'ναι το αυτό. Πως και ο Βούδας κι ο Χριστός υπήρξαν ίδιοι σαν κι εμάς. Μονάχα που τα χέσαν όλα. Μαμάδες και μπαμπάδες και θεσμούς.
Και όχι μόνο αυτά.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Γιατί καμιά γυναίκα δε γέννησε απλώς για να γεννήσει. Δεν το 'κανε για να το κάνει. Αλλά για να 'χει να πιαστεί. Κι όλες το μετανιώνουν. Και σκοτώνουν τα παιδιά προτού να γεννηθούν. Γι' αυτό και δεν υπάρχουνε παιδιά που να γεννήθηκαν απλά.
Θα μου πεις: και ποιος αρσενικός; Τουλάχιστον αυτός δεν το σκοτώνει στην κοιλιά αλλά πολύ μετά- το ήδη σκοτωμένο.
Άραγες υπάρχει γυναίκα που να έχει αυτήν εδώ τη δύναμη; Την πιο μεγάλη δύναμη; Να γεννά για να γεννά. Θα 'πρεπε πολλές φορές να σκοτωθεί η ίδια.
Τη δύναμη αυτή που την είχαν κάποτε τα ζώα, που την έχασαν κι αυτά στην επαφή με τους ανθρώπους.
Ίσως τη δύναμη αυτή να την είχε η Μαρία, η μάνα του Χριστού. Ή η μαμά του Βούδα.
Ίσως τους γέννησαν απλά. Ίσως τα κατάφεραν μόνοι. Δεν ξέρω...
Εκείνο που μπορώ εγώ να ξέρω είναι πως, αν είχαν αυτή τη δύναμη οι μανάδες μας, θα 'μαστε τότε όλοι, μα όλοι, Βούδες και Χριστοί. Και δε θα 'μαστε κλεισμένοι σ' ένα μονάχα κόσμο. Θα 'μαστε εμείς ο κόσμος. Ο κόσμος μες στους κόσμους. Οι κόσμοι μες στον κόσμο. Δε θα μπόραγε κανείς να οριοθετήσει.
Αλλά τα γράφω αυτά εδώ μόνο για το πρόβλημα της εξουσίας της μαμάς.
Ξέροντας πως τούτο δε συμβαίνει. Αδύνατο να 'ναι το αυτό. Πως και ο Βούδας κι ο Χριστός υπήρξαν ίδιοι σαν κι εμάς. Μονάχα που τα χέσαν όλα. Μαμάδες και μπαμπάδες και θεσμούς.
Και όχι μόνο αυτά.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου