"Και αυτό είναι το μόνο πράγμα που κάνεις".
Σκύβω προς το μέρος του.
"Τα βλέπεις όλα σαν ένα μεγάλο παιχνίδι.
Λες και η ζωή είναι ο πίνακας και εσύ το πιόνι που πρέπει πάντα να βρίσκεται τρία βήματα πιο μπροστά απ' όλα τα υπόλοιπα.
Δε χαλαρώνεις ποτέ, δεν αφήνεις τον εαυτό σου να πλησιάσει κανέναν και δεν έχεις ιδέα πώς να αγαπήσεις ή να αγαπηθείς, μια που δε σου έδωσαν ποτέ αγάπη.
Εννοώ, σίγουρα θα μπορούσες να κάνεις κάποιες άλλες επιλογές, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έπρεπε να κάνεις, αλλά και πάλι, είναι λίγο δύσκολο να προσφέρεις κάτι που δεν το είχες ποτέ, κάτι που δεν το βίωσες ποτέ ο ίδιος` και σε συγχωρώ γι' αυτό".