"Και αυτό είναι το μόνο πράγμα που κάνεις".
Σκύβω προς το μέρος του.
"Τα βλέπεις όλα σαν ένα μεγάλο παιχνίδι.
Λες και η ζωή είναι ο πίνακας και εσύ το πιόνι που πρέπει πάντα να βρίσκεται τρία βήματα πιο μπροστά απ' όλα τα υπόλοιπα.
Δε χαλαρώνεις ποτέ, δεν αφήνεις τον εαυτό σου να πλησιάσει κανέναν και δεν έχεις ιδέα πώς να αγαπήσεις ή να αγαπηθείς, μια που δε σου έδωσαν ποτέ αγάπη.
Εννοώ, σίγουρα θα μπορούσες να κάνεις κάποιες άλλες επιλογές, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έπρεπε να κάνεις, αλλά και πάλι, είναι λίγο δύσκολο να προσφέρεις κάτι που δεν το είχες ποτέ, κάτι που δεν το βίωσες ποτέ ο ίδιος` και σε συγχωρώ γι' αυτό".
"Τι είναι αυτό;" λέει και με αγριοκοιτάζει.
"Η ώρα του παιδιού; Θα μου στείλεις και το λογαριασμό για τις γελοίες αμπελοφιλοσοφίες σου; Αυτό είναι;"
"Όχι", λέω και η φωνή μου είναι σιγανή, ενώ το βλέμμα μου παραμένει στυλωμένο πάνω του.
"Απλώς προσπαθώ να σου πω ότι τελείωσε.
Αρνούμαι να σε πολεμήσω άλλο.
Αντί γι' αυτό, επιλέγω να σε αγαπήσω και να σε αποδεχτώ.
Είτε σου αρέσει είτε όχι".
"Δείξ' το μου!" λέει και χτυπάει πάλι μαλακά το κρεβάτι.
"Γιατί δε σκαρφαλώνεις εδώ πάνω για να μου δείξεις την αγάπη, Έβερ;"
"Δεν είναι αγάπη αυτού του είδους.
Είναι η αληθινή αγάπη.
Η αγάπη άνευ όρων.
Η αγάπη που δεν κατακρίνει.
Όχι η σωματική αγάπη.
Σ' αγαπάω ως αδελφή ψυχή που κατοικεί στη γη.
Σ' αγαπάω ως Αθάνατο.
Σ' αγαπάω γιατί βαρέθηκα να σε μισώ, και αρνούμαι να συνεχίσω να το κάνω.
Σ' αγαπάω γιατί καταλαβαίνω τελικά τι σε έκανε αυτό που είσαι. Και αν μπορούσα, θα το άλλαζα.
Αλλά δεν μπορώ.
Έτσι, επιλέγω να σε αγαπώ.
Και ελπίζω η αποδοχή μου να σε παρακινήσει να κάνεις κι εσύ κάτι καλό, αλλά αν δεν..."
Σηκώνω τους ώμους.
"Τουλάχιστον θα μπορώ να πω ότι προσπάθησα".
Οι Αθάνατοι - βιβλίο 4:Σκοτεινή Φλόγα
Άλισον Νόελ
Μετάφραση: Λυδία Κολυδά
Σκύβω προς το μέρος του.
"Τα βλέπεις όλα σαν ένα μεγάλο παιχνίδι.
Λες και η ζωή είναι ο πίνακας και εσύ το πιόνι που πρέπει πάντα να βρίσκεται τρία βήματα πιο μπροστά απ' όλα τα υπόλοιπα.
Δε χαλαρώνεις ποτέ, δεν αφήνεις τον εαυτό σου να πλησιάσει κανέναν και δεν έχεις ιδέα πώς να αγαπήσεις ή να αγαπηθείς, μια που δε σου έδωσαν ποτέ αγάπη.
Εννοώ, σίγουρα θα μπορούσες να κάνεις κάποιες άλλες επιλογές, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έπρεπε να κάνεις, αλλά και πάλι, είναι λίγο δύσκολο να προσφέρεις κάτι που δεν το είχες ποτέ, κάτι που δεν το βίωσες ποτέ ο ίδιος` και σε συγχωρώ γι' αυτό".
"Τι είναι αυτό;" λέει και με αγριοκοιτάζει.
"Η ώρα του παιδιού; Θα μου στείλεις και το λογαριασμό για τις γελοίες αμπελοφιλοσοφίες σου; Αυτό είναι;"
"Όχι", λέω και η φωνή μου είναι σιγανή, ενώ το βλέμμα μου παραμένει στυλωμένο πάνω του.
"Απλώς προσπαθώ να σου πω ότι τελείωσε.
Αρνούμαι να σε πολεμήσω άλλο.
Αντί γι' αυτό, επιλέγω να σε αγαπήσω και να σε αποδεχτώ.
Είτε σου αρέσει είτε όχι".
"Δείξ' το μου!" λέει και χτυπάει πάλι μαλακά το κρεβάτι.
"Γιατί δε σκαρφαλώνεις εδώ πάνω για να μου δείξεις την αγάπη, Έβερ;"
"Δεν είναι αγάπη αυτού του είδους.
Είναι η αληθινή αγάπη.
Η αγάπη άνευ όρων.
Η αγάπη που δεν κατακρίνει.
Όχι η σωματική αγάπη.
Σ' αγαπάω ως αδελφή ψυχή που κατοικεί στη γη.
Σ' αγαπάω ως Αθάνατο.
Σ' αγαπάω γιατί βαρέθηκα να σε μισώ, και αρνούμαι να συνεχίσω να το κάνω.
Σ' αγαπάω γιατί καταλαβαίνω τελικά τι σε έκανε αυτό που είσαι. Και αν μπορούσα, θα το άλλαζα.
Αλλά δεν μπορώ.
Έτσι, επιλέγω να σε αγαπώ.
Και ελπίζω η αποδοχή μου να σε παρακινήσει να κάνεις κι εσύ κάτι καλό, αλλά αν δεν..."
Σηκώνω τους ώμους.
"Τουλάχιστον θα μπορώ να πω ότι προσπάθησα".
Οι Αθάνατοι - βιβλίο 4:Σκοτεινή Φλόγα
Άλισον Νόελ
Μετάφραση: Λυδία Κολυδά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου