ΕΡΩΤΑΣ;

Είναι ώρες που σπαράζω.

Μες στο ψέμα δεν μπορώ.

Είναι ώρες που ουρλιάζω.

Το φιλί σου αποζητώ.

Ένας έρωτας ωραίος.

Όπως ήθελα ακριβώς.

Ηρεμία, ψυχραιμία,

στη ζωή μου βοηθός.

Μα ο έρωτας πώς να 'ναι

ήρεμος και χαλαρός;

Αν δεν είναι τρικυμία

δεν αξίζει δυστυχώς.

Για όσο σ' έχω αγαπήσει,

για όσο σ' έχω ερωτευτεί,

σου το λέω δεν υπάρχει

γιατρικό πάνω στη γη!

Η απουσία του γαλήνη.

Η απουσία σου σφαγή.

Ποιο από τα δύο θέλω

τελικά ποιος θα μου πει;

Σημασία πια δεν έχει

αφού έμαθα κι εγώ

η ζωή όσα μου δίνει

να 'χω πάντα οδηγό.

Μόνο θέλω να ρωτήσω

κι αν γνωρίζεις να μου πεις

αν χωρίς πνοή θανάτου

γίνεται να ερωτευτείς.

Αν μπορείς ζωή να νιώσεις,

ως τ' αστέρια ν' ανεβείς,

αν μακριά του μες στον Άδη

δε γουστάρεις να καείς.

Αν το ίδιο σου το χέρι

δεν το στρίψει το μαχαίρι

για να φας τα σωθικά σου

όταν φεύγει από κοντά σου.

Αν τα λογικά σου έχεις

κι όλες σώες σου τις σκέψεις

κι όταν μακριά του ζεις

από ζήλια δε χαθείς.