Γεμάτοι οι δρόμοι
και άνθρωποι μόνοι.
Κουβέντα μην πιάνεις,
πες ένα "γεια"...
Βροχή που ξεσπάει,
σε σένα με πάει
και πώς να σου βάλω
λίγη καρδιά;
Στη βροχή σου αγάπη στέκομαι.
Καταιγίδα μου με φως.
Στη βροχή σου μόνος βρέχομαι
και τα σπάει ο ουρανός.
Λείπει πάλι ο Θεός
κι έχει "μην ενοχλείται"
έξω στην πόρτα του
και σε σένα διέξοδο
έτρεξα να βρω.
Τους παλμούς να χτυπάνε
και πάλι στα χείλια
μόνος μου μέτρησα.
Μια καρδιά να σου φυτέψω
δεν μπορώ.
Στενά με φωτάκια,
καμμένα λαμπάκια,
με γκράφιτι βάφουν
τον τοίχο παιδιά.
Η νύχτα με παίρνει,
κοντά σου με φέρνει,
μα πώς να σου βάλω
λίγη καρδιά;
Νίκη Παπαθεοχάρη
και άνθρωποι μόνοι.
Κουβέντα μην πιάνεις,
πες ένα "γεια"...
Βροχή που ξεσπάει,
σε σένα με πάει
και πώς να σου βάλω
λίγη καρδιά;
Στη βροχή σου αγάπη στέκομαι.
Καταιγίδα μου με φως.
Στη βροχή σου μόνος βρέχομαι
και τα σπάει ο ουρανός.
Λείπει πάλι ο Θεός
κι έχει "μην ενοχλείται"
έξω στην πόρτα του
και σε σένα διέξοδο
έτρεξα να βρω.
Τους παλμούς να χτυπάνε
και πάλι στα χείλια
μόνος μου μέτρησα.
Μια καρδιά να σου φυτέψω
δεν μπορώ.
Στενά με φωτάκια,
καμμένα λαμπάκια,
με γκράφιτι βάφουν
τον τοίχο παιδιά.
Η νύχτα με παίρνει,
κοντά σου με φέρνει,
μα πώς να σου βάλω
λίγη καρδιά;
Νίκη Παπαθεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου