ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ

Πρόσωπο αυλακωμένο.
Κορμί ζαρωμένο.
Κόκκαλα παλεύουν.
Σπρώχνονται να με πονέσουν.
Αρρωσταίνω.





Κάθε μέρα μαχαιριά.
Ουλές βαθιές, ανεξίτηλες.
Γέρασα μπαμπά μου.
Κουράστηκα, εξαντλήθηκα.
Αρρωσταίνω.


Να 'ρθω κοντά σου.
Να 'μαι κοντά του.
Ο πόνος πώς να γίνει χάρισμα;
Φοβάμαι.


Δάκρυα παγωμένα με χαράζουν.
Το σώμα αιμορραγεί.
Λιώνω και χάνομαι μα δεν το βλέπεις.
Αρρωσταίνω... δε θα το μάθεις.


Κουράστηκα μπαμπά μου.
Χωρίς εσένα, χωρίς εκείνον,
κανένας δε με νιώθει.
Χιόνι στα μαλλιά και στην ψυχή.
Αρρωσταίνω.


Ο ήλιος μαύρισε,
η βροχή καίει.
Ομίχλη με τυλίγει.
Πυκνές οι στάλες της με πνίγουν.
Αρρωσταίνω.


Η κραυγή γίνεται γέλιο.
Γέλιο δυνατό, υστερικό.
Μη δει κανείς. Μην καταλάβει.
Μπορεί και να με σώσει.
Αρρωσταίνω.


Έρχομαι κοντά σου.
Θέλω να σε δω όπως πριν.
Να μου κρατάς το χέρι.
Να μου δείχνεις τη γνώση.
Να δω την περηφάνια στα μάτια σου.
Να δω το χαμόγελο στο αυστηρό σου πρόσωπο.
Θέλω να σε δω όπως πριν.
Έρχομαι κοντά σου.
Αρρωσταίνω.