Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΔΩ

Όλα είν' εδώ
κι όλα περνάνε,
σαν το νερό
στα χέρια ενός παιδιού.
Μέσα, βαθιά στα δάχτυλα γερνάνε
μικρές σταγόνες φως
του πρώτου ουρανού.


Κάπου εδώ
θα συνηθίσω
να 'χω το χρόνο κλειδωμένο στο κορμί.
Σαν πυρετό
θα τον κρατήσω
σφιχτά στο μέτωπο, στα μάτια, στη φωνή.

Και κάθε βράδυ θα κοιτώ
ξανά πίσω απ' τις γρίλιες
των ματιών σου τη φωτιά.
Θα περιμένω λίγο φως, ξανά!
Ξανά να ζήσει πάλι
ό,τι δεν είναι πια εδώ...

Κάπου αλλού,
κάπου εδώ γύρω,
όλα συμβαίνουν
κι όλα γίνονται ζωή.
Στου ποταμού το γύρισμα
θα γείρω αργά
σαν άνοιξη που άργησε να 'ρθεί.


Αλκίνοος Ιωαννίδης