ΣΚΙΑ

Αυτά που ξέρω ότι θέλεις.
Αυτά που ξέρω πως μπορείς.
Μία σκιά δίπλα σου να 'μαι
γιατί αλλιώς θα φοβηθείς.



Μία σκιά που δε μιλάει.
Που να σ' αγγίξει δεν μπορεί.
Στέκεται δίπλα και κοιτάει.
Χωρίς το σώμα σου δε ζει.


Κι εσύ τη σβήνεις τη σκιά σου.
Στέκεσαι πάντα μες στο φως.
Την προτιμάς τη μοναξιά σου.
Είν' επικίνδυνα αλλιώς.


Και μένω μόνη μου, χαμένη
στης ερημιάς την παγωνιά
με μια ελπίδα αναμένη
να δω τη λάμψη σου ξανά.


Να βλέπω το χαμογελό σου,
ν' ακούω τη Θεία σου φωνή,
και να 'μαι πάντα σύντροφός σου
αόρατη, σιωπηλή.


Μόνο να ξέρω πως υπάρχεις
κι όλα για σένα είναι καλά.
Κι όταν τα βράδια θα ξαπλώνεις
μες στη δική μου αγκαλιά,
ό,τι στραβό σου 'δωσ' η μέρα
να σου το διώχνω μακριά.