ΝΟΥΦΑΡΟ ΛΕΥΚΟ

Λόγια ανούσια πεταμένα στη σιωπή.
Αδειανά βλέμματα στο πουθενά.
Ενωμένες μοναξιές στην ανάγκη της γιορτής
χαμόγελα και σκέψεις μετέωρα.


Άνθρωποι σπουδαίοι σε μέρη σκοτεινά κρύβονται.
Στον ήλιο κλείνουν βιαστικά
μην τους δει κανείς και τους πονέσει.
Νούφαρα λευκά.

Μόνοι στα απέραντα ποτάμια της σκέψης.
Η μόνη επιτρεπτή αγκαλιά.
Ψυχρή και ρευστή... δεν πονά.
Ουτοπική ηρεμία.