Πάλι εσύ!
Δε μ' αφήνεις στιγμή!
Τι ζητάς;
Πες μου - τι;
Ό,τι είχαμε πει
κατά γράμμα εφαρμόζω.
Δε σου φτάνει κι αυτό;
Τι ζητάς από δω;
Άφησέ με να λιώσω!
Πλημμυρίζω το νου
με στιγμές χωρισμού,
με διωγμούς και σεντόνια.
Το μαχαίρι αυτό
που κρατάς ζωντανό
δίχνως ίχνος συμπόνια.
"Να χαθείς να σωθώ!
Το κορμί περιττό.
Την ψυχή δεν την είδα..."
Τόσα λόγια - καρφιά
που μου είπες γλυκά...
να πονέσω πιο λίγο;
Δεν μπορούσα να ζω
μακριά σου λεπτό
κι εσύ μου 'πες να φύγω.
Το κορμί μου νεκρό
να το σέρνω μπορώ
μα κουράζομαι τόσο!
Θέλω να κοιμηθώ
μες στο κλάμα να μπω,
να πνιγώ, να λιτρώσω
και κορμί και ψυχή
αφού μόνο εκεί
λαχταρώ να τρυπώσω
στη ζεστή αγκαλιά
που την πήρες μακριά
και μετά να τελειώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου