Πάλι οι ρίμες σίφουνας
σηκώνουν το κρεβάτι
κι εγώ για ν' αποκοιμηθώ
πρέπει ν' αλλάξω χάρτη!
Να φύγω αμέσως από δω
που όλα σε θυμίζουν
και δίχως κάποια λογική
τα βλέπω να σαπίζουν.
Πάω λοιπόν στη μάνα μου,
στα μέρη τα δικά μου,
όπου ελπίζω ειλικρινά
να μη σε δω μπροστά μου.
Να φύγεις απ' τη μνήμη μου,
απ' τ' αδειανό μυαλό μου,
μπας και μπορέσω ο φτωχός
να κάνω το δικό μου!
Ποιο είν' αυτό μη με ρωτάς!
Το έχασα από χρόνια!
Ένα μπουκάλι έγινε
από φτηνή κολώνια.
Μες στο ντουλάπι κάθεται
χωρίς κανείς να ξέρει
τι κάνει τόσα χρόνια εκεί
μονάχη, ξεχασμένη.
Ίσως μια μέρα να τη δω,
ίσως και να μυρίσω
το κουρασμένο άρωμα
και να την αναστήσω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου