Με κοιτάς μες στα μάτια,
μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα,
τις χαμένες μου ελπίδες.
Το μηδέν του Σαββάτου,
της αυγής το γαμώτο,
με κοιτάς και σωπαίνεις
κι η σιωπή κάνει κρότο.
Με κοιτάς λες και είμαι
τρύπιο πάνω σου ρούχο.
Μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σου 'χω.
Και φοβάμαι μη φύγεις,
ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα
το μυαλό μου θολώνει.
Και φοβάμαι μη φύγεις,
μ' άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
"σ' αγαπώ... να προσέχεις!".
Με κοιτάς μες στα μάτια
κι απορείς που δεν κλαίνε.
Η αγάπη δε φεύγει...
είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι.
Μες στην τρέλα του κόσμου
μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μες στα μάτια
και η μέρα τελειώνει...
σαν τον ήλιο που φεύγει,
με κοιτάς και νυχτώνει...
Βασίλης Γιαννόπουλος
μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα,
τις χαμένες μου ελπίδες.
Το μηδέν του Σαββάτου,
της αυγής το γαμώτο,
με κοιτάς και σωπαίνεις
κι η σιωπή κάνει κρότο.
Με κοιτάς λες και είμαι
τρύπιο πάνω σου ρούχο.
Μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σου 'χω.
Και φοβάμαι μη φύγεις,
ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα
το μυαλό μου θολώνει.
Και φοβάμαι μη φύγεις,
μ' άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
"σ' αγαπώ... να προσέχεις!".
Με κοιτάς μες στα μάτια
κι απορείς που δεν κλαίνε.
Η αγάπη δε φεύγει...
είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι.
Μες στην τρέλα του κόσμου
μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μες στα μάτια
και η μέρα τελειώνει...
σαν τον ήλιο που φεύγει,
με κοιτάς και νυχτώνει...
Βασίλης Γιαννόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου