Έχω ανάγκη μια σου λέξη,
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες,
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες.
Έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα.
Απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα.
Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου.
Με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου.
Έχω ανάγκη να σε νιώσω
σα μια προσωπική μου νίκη.
Με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει;
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη,
ένα σακατεμένο βράδυ,
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι.
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει.
Έχουν περάσει τόσα χρόνια,
μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει.
Απόψε δε θα βγω στους δρόμους.
Στα όνειρά μου θα σε ψάξω.
Ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω.
Σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι,
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω.
Την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω!
Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου.
Σα να 'σουν όρκος να σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου!
Βασίλης Γιαννόπουλος
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες,
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες.
Έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα.
Απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα.
Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου.
Με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου.
Έχω ανάγκη να σε νιώσω
σα μια προσωπική μου νίκη.
Με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει;
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη,
ένα σακατεμένο βράδυ,
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι.
Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει.
Έχουν περάσει τόσα χρόνια,
μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει.
Απόψε δε θα βγω στους δρόμους.
Στα όνειρά μου θα σε ψάξω.
Ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω.
Σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι,
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω.
Την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω!
Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου.
Σα να 'σουν όρκος να σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου!
Βασίλης Γιαννόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου