ΒΥΘΟΣ

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω.
Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις.
Αγάπη μου, πώς θα μ' αντέξεις;
Είμαι παράξενο παιδί, σκοτεινό.


Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω
κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις.
Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις.
Σου το 'χα πει ένα πρωί βροχερό.


Θα σβήσω το φως
κι όσα δε σου 'χω χαρίσει
σ' ένα χάδι θα σου τα δώσω
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.


Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
μες σε δωμάτια κλεισμένα
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στ' όνειρο μόνο ζω.


Στα σοβαρά μη με παίρνεις.
Είν' το μυαλό μου θολό,
είναι κι ο κόσμος μου αστείος
κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.


Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει.
Έγινε το αύριο πάλι χθες.








Αλκίνοος Ιωαννίδης