ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ...

Νόμιζα πως μ' έπιασε ότι χειρότερο απεχθάνομαι.
Ζήλια και κτητικότητα. Αλλά δεν ήταν αυτό.
Ήθελα απλά να πειστώ πως μπορείς να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Έγινα απαίσιος, απαίσιος, πιο απαίσιος απ' ότι ήσουν κάποτε εσύ.
Ήθελα να σε κάνω να ξεκολλήσεις.
Ή, να με σιχαθείς και να τελειώνει.
Αυτό το σπίτι με πειράζει. κι ότι περιέχει.



Πρέπει να σούριξα πολύ - πολύ ξύλο κι άντεξες.
Πρέπει να ήμουνα αισχρός, αισχρός κι άντεξες.
Πρέπει να ήμουνα αδύναμος, αδύναμος και με δέχτηκες.
Πρέπει να είχα αποκοπεί κι ακολούθησες.
Βρήκα τη δύναμη να δώσω τέλος και μου μίλησες.
Πως. δεν υπάρχει τέλος.
Τέλος κι Αρχή τα' αυτό. Τώρα ξέρω πως είσαι ο πιο φανταστικός άνθρωπος. Έχεις τεράστια δύναμη. Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Δε σε φοβάμαι μη κυλήσεις. Αφού μπόρεσες να ταπεινωθείς.
Αφού μπόρεσες να κυλιστείς.
Αφού χτύπησες και συ στο μαχαίρι.
Δε με πειράζει πια το σπίτι.
Ούτε το περιβάλλον σου.
Τώρα ξέρω ότι ξέρεις. Κι ό,τι ξέρεις είναι ιδιαίτερο.
Είναι δικό σου. Δε σε φοβάμαι πια.
Αυτή τη νύχτα μ’ έχεις ξεπεράσει.
Δεν έχει σημασία που σ’ αγαπάω.
Δεν έχει σημασία που σου δόθηκα πρώτος εγώ.
Δεν έχει σημασία που δε μπορώ να πάω μ' άλλη γυναίκα πια.
Δεν έχει σημασία τίποτα.
Με βοήθησες πολύ χωρίς να το ξέρεις.
Και δεν τόξερα και 'γω.
Απελευθέρωσα όλα μου τα ζωικά ένστικτα και ήσουνα δίπλα απλή.
Είναι φανταστικό.
Αυτό σίγουρα δεν τόχω ξαναζήσει.
Ή αν το έζησα δεν το θυμάμαι.
Κι ήσουνα δίπλα.
Τώρα ξέρω ότι ξέρεις.
Τώρα ξέρω πως δεν ήταν ζήλεια.
Ήταν απαραίτητο να γίνει. Ήθελα να πειστώ.
Χαίρομαι που είσαι έτσι. Χαίρομαι που δεν έπεσα έξω. Ξαναβρίσκω τις δυνάμεις μου.
Σ’ ευχαριστώ.
Νοιώθω σα να έχω συνδέσει τη μοίρα μου μαζί σου.
Εσύ έχεις το σπιτι σου.
Νοιώθω σαν κάτι να ξεκουνάει.
Σα να αρχίζει κάτι που άρχισε από καιρό.
Και δε το κατάλαβα.
Τώρα ξέρω ότι ξέρεις.
Σου έχω εμπιστοσύνη.
Αυτά.



Νικόλας Άσιμος
Αναζητώντας κροκανθρώπους (Απόσπασμα)