Μπαίνει η βροχή.
Βαθιά η ρωγμή στο παραθύρι.
Τα χρόνια του μετρά
με όση απονιά τόση γαλήνη.
Περνάει η βροχή
και βρέχει το χαλί που δε διψάει.
Αδιάφορα είναι εκεί
και παίρνει τη ζωή και τη σκορπάει.
Το στόμα μου στεγνό
κοιτάει το σκηνικό μα τι να κάνει;
Σε λάθος διαδρομή
βρεθήκαμε στη γη, λάθος σεργιάνι.
Τι λέω και θρηνώ;
Οι στάλες που 'ναι 'δω ας μείνουν έτσι.
Την πόρτα για να βγω
ανοίγω στον καιρό δροσιά να πέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου