ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Σβήσε το φως, σβήσ' τα παλιά, σβήσε κι εμένα
και άντε να φτιάξεις μιαν αγάπη απ' την αρχή.
Είν' τα βουνά στη μοναξιά συνηθισμένα
κι αντέχουν πάντα στο χιονιά και στη βροχή.

Εγώ σε δέχτηκα με όλες σου τις πράξεις.
Δεν είν' ο έρωτας παιδί της λογικής!
Όπου κι αν πας, όπου βρεθείς, όπου κι αν ψάξεις,
τόση αγάπη πες μου πού θα ξαναβρείς!

Είσαι εδώ, τρέχεις πιο κει, κάνεις μια βόλτα
και δε μιλάς που σου ζητάω μιαν αρχή.
Ειλικρινά σε ικετεύω εδώ στην πόρτα!
Το ξέρεις είμαι μια καρδούλα, μια ψυχή!




Μιχάλης Μπουρμπούλης