Σε ποιον μπορώ ν' απευθυνθώ
για κάθε λάθος ή σωστό,
για ό,τι ίσιο ή στραβό
μέσα στο διάβα μου κοιτώ;
Ο μόνος άνθρωπος στη γη
που θα μπορούσε να μου πει,
να ησυχάσω σαν παιδί,
κλειστό το στόμα του κρατεί.
Εσένα όμως θα ρωτώ
γιατί είσαι εκείνος που εκτιμώ
κι απάντηση ας μην παίρνω.
Ν' ακούσω καταφέρνω.
Εσένα έχω μοναχά
μέσα στην τόση ερημιά
πηγή και όασή μου,
καημό μου, προσευχή μου.
Και προχωρώ μονάχη,
χωρίς γραμμή και χάρτη,
ν' αναρωτιέμαι διαρκώς
για το σκοτάδι και το φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου