Μέσα στα μισά του κόσμου
συναντήθηκαν κρυφά
δυο καρδούλες πληγωμένες
από πέτρινα φιλιά.
Πόση ανάγκη για αγάπη,
για στοργή και αγκαλιά,
μοιραζόταν άγγελέ μου
μες στα δυο αυτά κορμιά!
Μα το αίμα είχε τρέξει
απ' την ανοιχτή πληγή
και στα μάτια είχε πέσει
και δεν έβλεπαν εκεί.
Οι ματιές όλες πηγαίναν
σε αγάπες δυνατές
που δεν μπόρεσαν ν' αντέξουν.
Ζούσαν μόνο μες στο χτες.
Τα φτερά τους πια κομμένα.
Δεν μπορούσαν να σταθούν
κι ένα φύσημα του αέρα
έφτανε για να χαθούν.
Μα σε μια πνοή του ανέμου
-δες παιχνίδι τ' ουρανού!-
Βρέθηκαν κι οι δυο καλέ μου
να χορεύουν δίχως νου.
Κι ο χορός αυτός πηγαίνει,
μια στιγμή δε σταματά
και τα χέρια ενωθήκαν
με τα βήματα σωστά.
Πόσο ταιριαστά χορεύουν!
Ποιος να το 'λεγε παιδιά;
Δυο καρδούλες μόνες πρώτα,
βρήκανε τη ζεστασιά.
Οι πληγές επουλωθήκαν.
-θαύμα έγινε θαρρώ!-
και στα μάτια κοιταχτήκαν
κι έμειναν για πάντα εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου