ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Πολλά παιδιά στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν τη βία, την παιδική κακοποίηση, τη σεξουαλική κακοποίηση, την εκμετάλλευση, την αμέλεια, την εγκατάλειψη. Τις περισσότερες φορές θύτες είναι οι ίδιοι οι γονείς τους.

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

«Δεν έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η κοινωνία μας από στείρο και τυφλό μίσος. Έχει ανάγκη από ανθρώπους που μέσα από συλλογικότητες θα μπορέσουν να προσφέρουν» ο συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής Αλκίνοος Ιωαννίδης, μιλά στηνΚρυσταλία Πατούλη με αφορμή την Πατρίδα*, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.

ΤΩΡΑ

Όταν η καρδιά σταλιά σταλιά
αδειάσει στη ματιά,
όταν η θέα γίνει γυαλιστερός,
καινούριος μαυροπίνακας,

ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΟΥ...

Κοκκίνισε κι ύστερα ξαναπήρε φόρα:
"Αν κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι που δεν υπάρχει όμοιό του, μέσα στα εκατομμύρια των εκατομμυρίων τα αστέρια, αυτό και μόνο φτάνει για να είναι ευτυχισμένος όταν το κοιτάει. Σκέφτεται: "Κάπου εκεί είναι το λουλούδι μου..." Αν όμως το αρνάκι φάει το λουλούδι, γι' αυτόν θα είναι σα να σβήσαν ξαφνικά όλα τ' αστέρια! Και δεν είναι σπουδαίο αυτό;"

Ο ΔΡΟΜΟΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ

Σαν ξημερώσει η μέρα, μη θυμηθείς,
λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ' ένα σκοινί στη θέση της καρδιάς.

ALONE

From childhood's hour I have not been
As others were; I have not seen
As others saw; I could not bring
My passions from a common spring.

ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ

Τώρα δεν πρέπει όπου πας να πάω κι εγώ
και με τους φίλους μας δε βγαίνω, δε μιλάω.
Τώρα καινούρια στέκια και παρέες έκανα κι εγώ
και για μας πλέον δε μιλάω.

ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑ

Πότε - πότε θα 'ρχομαι
να ξαπλώνω δίπλα σου
κι έτσι θα το δέχομαι
ό,τι κι αν μου λες.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ Μ' ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ

Έχω φίλο μου πιστό

ένα δέντρο φουντωτό.

Συμφωνία του 'χω κάνει

με χαρτί και με μελάνι.

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου...
και να σου κάνω τα ψώνια σου,
και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

Δεν μπορώ να σε ξεχάσω!
Πάει! Τέλειωσε!
Η ζωή μου η παλιά
ξεθώριασε και έλιωσε.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Μόλις ξυπνήσω το πρωί,
τα βλέπω όλα μαύρα!
Θέλω μια κούπα με καφέ
και τέσσερα τσιγάρα!

ΣΤΙΓΜΕΣ

Είναι κάτι στιγμές
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σε αδράχτι.
Σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι.

ΑΙΡΕΤΙΚΟ

Δεν ξέρω αν βρίσκεται κρυμμένος
στα νύχια σου ο Θεός,
μα εσύ πιο πολύ μου μοιάζεις
για λύκος νηστικός.

ΑΝ ΟΙ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ. Κ η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια;
"Σίγουρα", αποκρίθηκε εκείνος.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Και την ίδια στιγμή που του εξηγώ για το 4 καθέτως, την ίδια στιγμή που λέω και ξαναλέω Τίγρης, γίνεται μια καθίζηση μέσα μου, αισθάνομαι να βουλιάζω, να καταρρέω, η μικρή αυτή λέξη Τίγρης, που την είπα εντελώς αθώος και ανυποψίαστος για τα επακόλουθα που θα είχε, είναι δεμένη η λέξη με ολόκληρο το Σχέδιο του οποίου είμαι ο δράστης, είναι δεμένη με το θέατρο που εγώ έπαιξα εις βάρος του,

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΞΕΧΝΑΣ

Χρόνια ψάχνεσαι, γυρίζεις,
μ' ό,τι αγάπησες χωρίζεις
πεταλούδα της φωτιάς.

ΙΔΙΑΖΟΝΤΩΣ

Ιδιαζόντως ευφυής
και τρυφερός σαν εραστής,
στα λάθη πάντα συνεπής,
ο πιο καλός ο μαθητής.

ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Το ξέρω, είναι άτιμη η νύχτα.
Τη στήνει και σε βάζει στο σημάδι.
Τα φύλλα ανακάτωσε και ρίχτα
και πάρε μου τον πόνο μ' ένα χάδι.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ

Δεν έχω άλλη υπομονή!
Δεν έχω πού να ταξιδέψω.
Μου περισσεύει μια ζωή...
δεν έχω πού να την ξοδέψω.
Χειμώνιασε και μ' άφησες απ' έξω.

ΦΡΟΝΙΜΑ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ

Σβήνω τα χνάρια μου, δε θα με βρείτε.
Ό,τι κι αν είπα, θα το πάρω και θα φύγω.
Ό,τι κι αν έκανα, δεν εξηγείται
κι απ' την αλήθεια μου τη νύχτα ξετυλίγω.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΟΣ

Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις,
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό.

ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ

Πρόσωπο αυλακωμένο.
Κορμί ζαρωμένο.
Κόκκαλα παλεύουν.
Σπρώχνονται να με πονέσουν.
Αρρωσταίνω.

ΣΤΑΣΟΥ! ΠΟΥ ΠΑΣ;

Στάσου! Πού πας;

Δεν είν' τα χέρια σου αδειανά!

Κοίταξε! Μια ζωή κρατάς!

Στάσου! Πού πας;

ΠΥΡΕΤΟΣ

Του πυρετού ο λήθαργος
το νου μου κυριεύει
και στη μορφή σου αγάπη μου
ξανά με ταξιδεύει.

ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ\!

Μπαμπά μου!
Μη φεύγεις μπαμπά μου!
Είμαι μόνη μπαμπά μου!

Μη φεύγεις!

ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΘΕΟΣ

Γεμάτοι οι δρόμοι
και άνθρωποι μόνοι.
Κουβέντα μην πιάνεις,
πες ένα "γεια"...

Η ΑΓΑΠΗ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙ

Δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα,
τόσο βαθιά και γαλανά.
Είν' η αγάπη που τα κάνει όλα αληθινά.

ΞΕΓΕΛΩ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

Σκούπισα τα μάτια τα κλαμένα,
έβαψα τα χείλη τα θλιμμένα.
Πέρασα το ρουζ στα μάγουλά μου,
έβαλα λουλούδια στα μαλλιά μου.

ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΑΛΗ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ.
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει.
Μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ.
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη.

ΧΡΟΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ

Και να που πάλι μπορώ

να ταξιδεύω,

τις μουσικές μου ν' αγαπώ,

να δραπετεύω.

ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

Απ' τη στιγμή που σ' έχασα
μεγάλωσαν οι νύχτες
κι όλα γύρω μου έμοιασαν
με έρημους πλανήτες.

ΔΩΣ' ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

Σ' αγαπώ θα πει σου αφήνω στο λαιμό
τα χείλη μου, σα λάφυρο ακριβό.
Σα μυστικό σου ανοίγω το κορμί μου.

ΔΕ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα,
αν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή,
αν δε χωράς μέσα σε μια ονειροπαγίδα,
αν δε χωράς σε μια αγκαλιά - φυλακή,

ΑΠ' ΤΕΣ ΕΝΝΙΑ

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Καθόμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

ΓΙΑΤΙ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΣ

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.

ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΑΘΡΟΙΣΑ ΚΑΙ ΔΕ ΣΕ ΒΡΗΚΑ

Τις ημέρες μου άθροισα και δε σε βρήκα
πουθενά, ποτέ, να μου κρατείς το χέρι
στη βοή των γκρεμών και στων άστρων τον κυκεώνα μου!

ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΖΩ

Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις,
στον πιο δύσκολο καιρό
μάνα που ζω.

ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΕΔΩ

Λογαριασμοί που κλείσανε.

Δεν ανήκω εδώ.

Μόνη πατρίδα η μοναξιά.

Μ’ αυτή γεννήθηκα,

μ’ αυτή πορεύτηκα.

Η μόνη που με πόνεσε.

Η μόνη που κατάλαβε.

...ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΘΕΛΗΣΩ...

Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω.

Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη, δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου.

Παλεύω τη θέλησή σου. Παλεύω τη δύναμή σου. Σε καταπαλεύω ολόκληρον.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΘΑΝΑΤΟ

Δεν αντέχω άλλο θάνατο.

Άλλο τέλος δεν μπορώ.

Δως μου και πάρε απ’ τον πόθο τον αθάνατο

ένα σημάδι, ένα βλέμμα για να ζω.

ΧΙΟΝΙΖΕΙ

Χιονίζει...
μικρές νιφάδες αιωρούνται
σ' ένα αεράκι που μόνο αυτές νιώθουν
και νομίζεις για μια στιγμή πως θα μείνουν εκεί
να χορεύουν για πάντα.

Η ΣΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ

Κανείς δεν ξέρει τι είναι να ζεις μ' άρρωστο άνθρωπο στο ίδιο σπίτι. Να μεγαλώνεις σ' αυτό το σπίτι... Κι όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ να τον φορτώνεσαι. Ήθελα να φεύγω, να βγαίνω. Αλλά και πού να πας έξω. Ποιοι να σε κάνουν παρέα άμα δεν είσαι δικός τους; Όμως και τους δικούς μας δεν τους ήθελα. Δε γούσταρα το φοβισμένο αγρίμι που έπαιζε στο μάτι τους, δεν ήθελα να 'μαι έτσι κι εγώ. Γύρναγα λοιπόν μόνος μου, σαν το σκυλί εδώ κι εκεί, κάνα σινεμά, κάνα ουφάδικο... Σκατά. (Παύση.)

Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ

Η αγάπη που δεν άντεξα,
αυτή με κατατρέχει
και θα 'ναι πάντα δίπλα μου
ό,τι καιρό κι αν έχει.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΩ

Αυτό που πιο πολύ ελπίζω.
Αυτό που πιο πολύ φοβάμαι.
Αυτό που θα 'θελα να ορίζω
και που δε θέλω να θυμάμαι.

ΟΤΑΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΔΑΚΡΥΣΕΙ

Όταν ο καιρός δακρύσει

και θολώσει η ψυχή,

μη γυρέψεις εξηγήσεις,

μη ρωτήσεις το γιατί.

ΕΡΩΤΑΣ;

Είναι ώρες που σπαράζω.

Μες στο ψέμα δεν μπορώ.

Είναι ώρες που ουρλιάζω.

Το φιλί σου αποζητώ.

Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Η αγάπη μου για σένα πρέπει να μεταλλαχτεί.

Ν' αποκτήσει παρουσία, δεύτερη μορφή.

Όσος πόθος έχω νιώσει να εξατμιστεί,

σα σταγόνα να επιστρέψει, ζεστασιά μες στην ψυχή.

ΘΑ Σ' ΑΓΑΠΩ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ

Ο Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος. Κλείστηκε στο δωμάτιο κι άρχισε να στριφογυρίζει κι όλα τα πράγματα ν’ αναποδογυρίζει. Τις ζωγραφιές από τον τοίχο τις ξεκολλούσε κι όλα τα παιχνίδια του χαλούσε.

ΗΛΙΘΙΑ!!!!!!!!

Ηλίθια! Ηλίθια! Ηλίθια!

Πόσο ηλίθια μπορεί να είσαι;

Να πιστέψεις πως μπορεί να είναι για σένα.

Μόνο για σένα.

Και να πονέσεις πάλι.

Να πεθάνεις πάλι.

Στη σκέψη πως μπορεί να σε χρειάζεται.

Πως μπορεί να σε θέλει.

Πως μπορεί να είναι μόνος του.

Δε θέλω να ‘ναι μόνος του.

Δεν το αξίζει γαμώτο να ‘ναι μόνος του!

ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Με ρωτάς εγώ για σένα τι θα έκανα.
Αν θα το 'σκαγα μια μέρα απ' τη δουλειά.
Αν θα το 'σκαγα μια μέρα για να φύγουμε
με τ' αυτοκίνητο για κάπου στ' άγνωστο.

Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ!

Ε ναι λοιπόν!

Ακόμα σ' αγαπώ.

Ακόμα αρκεί μία σου κίνηση,

μία σκέψη, για να διαλυθώ.

Να γίνω κομμάτια.

ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΕΣΕΝΑ

Όταν έχω εσένα,
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά,
ν' ανοίγω μες στις θάλασσες πανιά,
να πιάνω με τα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΚΛΑΙΜΕ

Έρχονται ώρες
που όλα τα φοβάμαι,
όσα θυμάμαι
κι ακόμα με πονούν.
Αυτές τις ώρες,
να το θυμάσαι:
πλάι μου να 'σαι
όταν θα 'ρθούν!
Δίπλα μου να 'σαι,
μαζί σου να με βρουν!