ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ

Μπορεί να είσαι ο γλυκός,

υπέροχος άνθρωπος που γνώρισα.

Μπορεί να είσαι ο σκληρός θεός
που βλέπει από ψηλά και μόνο τιμωρεί.

Μπορεί να ένιωσες κάτι

κάποια στιγμή για σένα.

Μπορεί να 'νιωσες κάτι

και για μένα.

Μπορεί τα ψέματα

να ήταν βόλεμά σου.

Μπορεί κι η άμυνά σου.

Ποτέ δε θα μάθω.

Ποτέ δε θα ξέρω.

Ποιος ήταν πιο σκληρός,

ποιος ήταν πιο δυνατός,

ποιος ήταν πιο δειλός,

ποιος ήταν πιο ανόητος

και ποιος αληθινά πιο ώριμος.

Τι σημασία έχει;

Μόνοι κι οι δυο προχωράμε.

Έτσι όπως μάθαμε...

έτσι γερνάμε.

Το μόνο που ξέρω τώρα πια

είναι πως υπάρχει

αυτό που με κάνει ό,τι κι αν μάθω,

ό,τι κι αν δω,

να μην μπορώ να σου θυμώσω

πάνω από ένα λεπτό.

Αυτό που ζεσταίνει την καρδιά μου

όταν σκέφτομαι πως υπάρχεις.

Αυτό που θα με κάνει να σε βλέπω πάντα

σαν το γλυκό μου αγοράκι...

αυτό που με κάνει να θέλω να τρέξω κοντά σου

όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να μην είσαι καλά.

Αυτό που με κάνει αδιάφορη για τις δικές σου σκέψεις.

Χαίρομαι που υπάρχει...

κι ας μ' έκανε να αναρωτιέμαι...

και χαίρομαι που ξέρω

πως δε θα φύγει ποτέ από μέσα μου.

Είναι ωραίο να νιώθεις.

Να αναπνέεις!

Να είσαι ζωντανός!

Δε με νοιάζει που δε θα ξανάρθεις.

Δεν ξέρω αν θ' αντέχαμε αγάπη μου...

Σ' ευχαριστώ που με ανέστησες.

Σ' ευχαριστώ που μ' έκανες να ξέρω...

να πιστεύω.

Σ' ευχαριστώ που υπάρχεις

και βρέθηκες στη ζωή μου.

Σ' ευχαριστώ αγοράκι μου...

Σ' ευχαριστώ αγάπη μου!