Πόσο μ' αρέσει να περπατώ
κρατώντας σου το χέρι!
Πόσο μ' αρέσει που μαγεύεσαι κι εσύ
απ' τις υπέροχες, "πλανώδιες" μουσικές
που οι επαγγελματίες αποφεύγουν!
Προχθές σου 'δειχνα τον ουρανό
που ήταν γεμάτος αστέρια.
Δεν είχα ξαναδεί αστέρια σ' αυτή την πόλη.
Σα να ήξερε πως την αποχαιρετώ
και στολίστηκε...
Γύρισα και σε κοίταξα.
Αν είχα το ακριβότερο σμαράγδι
και το 'βαζα δίπλα στα μάτια σου,
σίγουρα θα έδειχνε σα θαμπό βοτσαλάκι...
...κι εσύ πάλι, κάτω απ' την Ακρόπολη,
να κουτσομπολεύεις τους περαστικούς!
Δεν άφησες κανέναν ήσυχο!
Πόσο το φχαριστιέσαι!
Σαν παιδάκι που παίζει
παιχνίδι απαγορευμένο!
Κι ύστερα σε πήγα να ξεκουραστείς
και να δεις από ψηλά την ομορφιά της πόλης.
Κι εγώ δεν κοίταξα αλλού.
Του κόσμου τα ομορφότερα,
τα είχα απέναντί μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου