Είδα έναν κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου,
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου...
για το καλό μου!
Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα,
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα...
για το καλό μου!
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου...
για το καλό μου!
Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα,
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα...
για το καλό μου!
Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο,
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο,
είδα τα νεύρα μου σιγά - σιγά να σπάνε,
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε!
Για το καλό μου!
Για το καλό μου!
Ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου!
Πήρε ανάποδες στροφές, για το καλό μου,
και είμαι στο θάλαμο εννιά, για το καλό μου!
Στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου!
Είδα να κόβουν τη μπουκιά, για την μπουκιά μου,
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου...
για το καλό μου!
Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα,
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα...
για το καλό μου!
Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα!
Είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα!
Είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα,
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα!
Για το καλό μου!
Ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου!
Πήρε ανάποδες στροφές, για το καλό μου,
και είμαι στο θάλαμο εννιά, για το καλό μου!
Στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου!
Είδα να κόβουν τη μπουκιά, για την μπουκιά μου,
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου...
για το καλό μου!
Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα,
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα...
για το καλό μου!
Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα!
Είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα!
Είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα,
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα!
Για το καλό μου!
Για το καλό μου!
Ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου!
Πήρε ανάποδες στροφές, για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου!
Στην ηρεμία, μήπως βρω τον εαυτό μου...
Για το καλό μου!
Ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου!
Πήρε ανάποδες στροφές, για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου!
Στην ηρεμία, μήπως βρω τον εαυτό μου...
Για το καλό μου!
Για το καλό μου!
Έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου!
Έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου!
Ενέσεις - χάπια - ηλεκτροσόκ, για το καλό μου!
Σήμερα πήρανε νεκρό το διπλανό μου...
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου!
...κι έχω κρυμμένο το σουγιά! Για το καλό μου!
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου!
...κι έχω κρυμμένο το σουγιά! Για το καλό μου!
Γιάννης Μηλιώκας
Ένα τραγούδι που κάθε φορά που το ακούω μου θυμίζει εσένα...
κι ας μην είναι από σένα.
Εσένα που δεν μπόρεσες ποτέ "να πεις το ποίημα" που θέλαν ν' ακούσουν...
εσένα που το μυαλό σου δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει "νορμάλ".
Εσένα που τους τρόμαξες... μήπως τους ξεβολέψεις...
Εσένα που στο τέλος κατάφεραν να σε νικήσουν...τους έκανες το χατήρι κι έφυγες... δεν άντεξες...
Εσένα καλέ μου φίλε Νικόλα, που δε σε γνώρισα ποτέ
κι όμως σε ξέρω καλύτερα από ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο μου...
γιατί γνώρισα την ψυχή σου... μέσα απ' τις τυπωμένες σκέψεις σου.
Εσένα κι όλους αυτούς που αν δεν υπήρχαν,οι "γιατροί" τους θα ζούσαν ακόμα στην εποχή των σπηλαίων!
Γιατί ο κόσμος δεν προχωράει με μυαλά "νορμάλ"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου