ΤΟ ΞΕΡΩ. ΑΛΛΑ...

Όλα τα τραγούδια ωραία...

όλα μιλάν για γυρισμό....

κι εγώ ξέρω πως δε θα γυρίσεις....

ποτέ ξανά.

Το 'ξερα απ' την ώρα που στο είπα...

απ' την ώρα που σου είπα

να μην ξαναπάρεις...

και νόμιζα πως θα περάσει ο πόνος.

Πως είμαι δυνατή.

Η αγάπη σου με νικάει.

Το ξέρω πως θα φύγω.

Το ξέρω - παραμύθια δεν υπάρχουν...

πονάω όμως αγάπη μου.

Με ζωντάνεψες.

Μ' έκανες άνθρωπο ξανά

και πονάω...

και δε θ' άλλαζα τίποτα.

Τίποτ' απ' όσα έζησα μαζί σου.

Σ' ευχαριστώ που μ' έκανες άνθρωπο ξανά...

κι ας πονάω.

Κι ας κλαίω.

Κι ας μη ζω χωρίς εσένα.

Οι στιγμές μας, όλη μου η ζωή!

Ζωή μου!

Μια φορά να σ' ένιωθα δίπλα μου...

μια φορά να σ' ένιωθα μέσα μου...

μια φορά να δω το χαμόγελό σου...

μια φορά να χαϊδέψω το κορμί σου...

μια φορά!

Ποτέ ξανά!

Και πάντα εδώ!

Κάθε μέρα,

κάθε νύχτα,

κάθε στιγμή!

Να 'ξερα μόνο πως είσαι καλά...

πως χαμογελάς...

όπως τότε...

στη Σαντορίνη!

Κι ας μη θυμάσαι!

Κι ας τα πέταξες όλα!

Και τις φωτογραφίες που δεν είδα ποτέ...

Κι ας μη με πίστεψες.

Κι ας μη με ήθελες.

Κι ας μη με κοίταξες...

Ήλιε μου!

Αστέρι μου!

Γλυκό μου αγοράκι!

Ας μ' άφηνες να κάνω κάτι για σένα!

Κάτι για να χαμογελάς,,,

αγάπη μου!