ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ

Γύρισα κι ήσουν εκεί.

Χωρίς χαμόγελο,

χωρίς θυμό.

Το πρώτο βλέμμα.

Με τη σπίθα του πνεύματος

και τη ζεστασιά της ψυχής.

Χαμογελώ.

Σηκώνομαι.

Η παρουσία σου καθρέφτης του "θέλω".

Σ' αγκαλιάζω,

ακουμπώ τα χείλη σου με τα δικά μου.

Κατεβάζω τα χέρια μου να βρουν τα δικά σου.

Τα πιάνω απαλά και τα σηκώνω.

Όπως αιωρούμαστε έτσι,

δύο εσταυρωμένοι μόνοι στο σύμπαν,

τα κύτταρά μου λιώνουν στα δικά σου.

Ενώνονται.

Εξαφανίζονται.

Δεν υπάρχω.

Στέκεσαι μόνος σου εκεί

...κι είσαι γεμάτος από μένα.