Πες εσύ μια ευχή
της ψυχής σου κραυγή
κι εγώ πλάι σου θα 'μαι
να μετρώ τις πληγές,
να ζηλεύω το χθες,
μοναχή να κοιμάμαι.
Πες αυτή την ευχή
κι αν δεν είμαι εκεί
τη ζωή μας σκορπάμε.
Πυρετό προκαλεί
της καρδιάς σου η σιωπή
και τη νύχτα φοβάμαι.
Μέχρι φως να φανεί
μες στη νύχτα σου αυτή
χωριστά προχωράμε.
Γίνε φως κι αστραπή
στο σκοτάδι πνοή
αγκαλιά να ξυπνάμε
για ν' αντέχουμε αυτά
της ζωής τα μικρά
που μονάχους μας πνίγουν
μ' αν βρεθεί αγκαλιά
φοβισμένα, λευκά
καραβάκια που ανοίγουν
τα πανιά τους ξανά
και τραβούν μακριά
το κακό ν' αποφύγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου