ΨΕΜΑΤΑ!

Πήρα την τύχη μου στον ώμο,

τη μοναξιά φόρεσα ρούχο
και βγήκα νύχτα μες στο δρόμο
με το παράπονο που σου 'χω.

 

Μην απορείς που βρήκα θάρρος...
κάτι θα πρέπει να θυμάσαι!
Σου ήταν η αγάπη βάρος!
Γι' αυτό μη λες ότι λυπάσαι!

Ψέματα!

Μου 'λεγες ψέματα!
Κι όταν σε ρώταγα "γιατί;",
δειλά άλλαζες θέματα!
Ψέματα!

Μου 'λεγες ψέματα
κι εδώ τελειώσαν της καρδιάς
τα λίγα τ' αποθέματα!

Πήρα την τύχη μου στους ώμους
κι έκλεισα πίσω μου την πόρτα.
Έχει η αγάπη κάτι νόμους,
που δικαιώνουν τον απόντα.

Ό,τι κι αν πεις δε θ' απαντήσω
αφού ήταν όλα μια απάτη!
Μονάχος μου θα συνεχίσω,
στης ερημιάς το μονοπάτι...

 

Μιχάλης Αβατάγγελος