ΑΚΟΜΑ

Αυτό που φοβόμουν...

όλα αλλιώς.
Τίποτα δικό σου.

Όλα ξένα.

Κι εσύ παντού.

Παρέες, αστεία, γέλια

κι εσύ δίπλα μου.
Να σου μιλώ δίχως λέξεις.
Να μην ακούει κανείς.
Μόνο εσύ.
Να ξέρω πως ακούς.
Στο μυαλό σου τα ίδια.

Ξέρω πως έχεις ξεχάσει.
Ξέρω πως πρέπει να σ' αφήσω.
Εδώ και καιρό.
Ο πόνος έχει πια φύγει.

Σπάνια καθαρίζει η ψυχή.

Η παρουσία σου ζωντανή.

Μιλώ και θυμάμαι με χαρά.

Μπορώ και γελάω.

Μπορώ και θυμάμαι την αγάπη.

Η ψυχή γεμάτη απ' την αγάπη μου για σένα.

Δε θέλω να μείνω μόνη.

Έχω τόση ανάγκη μια αγκαλιά!

Έναν άνθρωπο που θα με δει.

Που θα θέλει να μοιραστεί.

Μαζί μου.

Μου θύμησες τα όνειρά μου.

Μου έδειξες τα λάθη μου.

Πόσο φοβόμουν θεέ μου!

Τώρα δε φοβάμαι πια.

Τώρα που δε σ' έχω.

Τώρα που δε θα σ' έχω ποτέ ξανά.

Ούτε για μια στιγμή.

Εσύ σε άλλη αγκαλιά...

με τους ίδιους φόβους...

ποια θα μπορέσει να σε νιώσει αγοράκι μου;

Ποια θα σε χαϊδέψει όπως εγώ;

Ποια θα δει την ψυχή

μέσα στα μάτια σου;

Βίοι παράλληλοι.

Πώς συναντηθήκανε;

Ευλογία!

Να μπορούσα να πάρω τους φόβους σου...

τουν πόνο σου...

όπως έκανες εσύ.

Να μπορούσα να σου δείξω

πόσο σ' αγάπησα!

Πόσο σ' αγαπώ!

Να μπορούσες να καταλάβεις

πόση ανάγκη είχα από τη δική σου ζεστασιά.

Να ξέρω πως με θες...

τίποτ' άλλο.

Για να είμαι εκεί.

Να γεράσω δίπλα σου.

Να μη με γερνάει η απουσία σου.

Να μπορούσα να σου πω

πόσο ευτυχισμένη είμαι

που βρέθηκα δίπλα σου...

που μ' έκανες να νιώσω.

Να πιστέψω ξανά στην αγάπη.

Στους ανθρώπους.

Στην ομορφιά.

Εσύ!

Ό,τι πιο όμορφο έχουν δει τα μάτια μου!

Αγάπη μου!

Μοναχική, μοναδική, παντοτινή, φοβισμένη

Αγάπη μου!

Να 'ξερες πόσο πολύ μου λείπεις...