ΕΣΑΕΙ

Ό,τι κάνεις ανούσιο.

Η Ιθάκη μια αγκαλιά που σ' εξορίζει.

Τόσα χρόνια αναζήτησης...

τόσες κακουχίες...

όταν έλεγες πως δε θα τη βρεις ποτέ...

 

μια σταλιά ξαποστένεις και σε διώχνει.

Νιώθεις τη ζεστασιά της γης,

ξεδιψάς απ' την πηγή της...

μια στιγμή.

και μετά;

Πού πας;

Γιατί;

Τι νόημα έχει;
Δεν είσαι εκεί.

Ίσως με τον καιρό να την ξεχάσεις...

καινούριο τόπο ν' αγαπήσεις.

Ξένος τόπος μπορεί ν' αγαπηθεί;
Μπορεί να σ' αγαπήσει;
Μόνο στη μάνα γη η γαλήνη.
Ο εξόριστος κυνηγημένος,
θλιμένος, πεθαμένος.

Η ψυχή του πίσω στη ζωή.

Δεν υπάρχει μετά.

Ο χρόνος πάγωσε.

Το σώμα πάγωσε.

Η ψυχή μόνο ζεστή.

Η ψυχή που μένει εκεί.

Ασάλευτη, αόρατη,

ευτυχισμένη.

Εσαεί...