Τ' όνειρο που ποτίσαμε
μ' αίμα, νερό και δάκρυ
μια νύχτα το αφήσαμε
να μαραθεί σε μια άκρη.
μ' αίμα, νερό και δάκρυ
μια νύχτα το αφήσαμε
να μαραθεί σε μια άκρη.
Σαν της γαρδένιας τον ανθό
που ζει μια νύχτα μόνο
και το δικό μας όνειρο
το βρήκα κάποιο δειλινό σκουπίδι.
Σκουπίδι μες στο δρόμο.
Τ' όνειρο που ποτίσαμε
με της καρδιάς το αίμα,
στο δάκρυ μας το πνίξαμε,
στου χωρισμού το ρέμα.
Τ' όνειρο που ποτίσαμε
με της καρδιάς το αίμα,
στο δάκρυ μας το πνίξαμε,
στου χωρισμού το ρέμα.
Ηλίας Λυμπερόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου