ΤΙ ΕΠΑΙΞΑ ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά, στο Λαύριο.
Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο.

 

Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα...

Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας,
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος.
Μα ο χρόνος ο αληθινός,
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός!

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά,
μα ούτε και στους μεγάλους.
Πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
πως είμαι ασκημοπαπαγάλος.

Πώς θα τα κρύψεις όλα αυτά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι.
Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν γυρνάς μέσα στην πόλη...

Διονύσης Σαββόπουλος