Είδα το μαξιλάρι σου ανέγγιχτο.
Είδα τα χέρια μου αδειανά.
Είδα στα μάτια την αγάπη σου
κι ύστερα μου 'πες "έχε γεια"
και το σπίτι μίκραινε ολοένα,
αγκαλιά στα δύο ορφανά.
Του χαμού σου έτρεχε το αίμα
από τα μάτια στην καρδιά.
Πρόλαβα και είπα "Σ' ΑΓΑΠΑΩ"
Το ούρλιαξα στ' αληθινά.
Μήπως φοβηθεί ο χάρος
και καλπάσει μακριά.
Μα αυτός καρδιά δεν έχει.
Μήτε μάτια. Μήτε αυτιά.
Μες στο μαύρο του μανδύα
σ' έκρυψε παντοτινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου