Αν ήσουνα αγάπη θα με κράταγες.
Δε θ' άνοιγες τα χέρια σου να φύγω.
Την πόρτα σου θα πρόφτανες να κλείδωνες.
Θα μ' έσφιγγες στα στήθια σου, να μείνω!
Αν ήσουνα αγάπη θα το ένιωθα.
Οι άντρες και τους χάρτες τους αλλάζουν.
Αν ήσουνα αγάπη δε θα ράγιζα.
Τα σύνορα που βάζεις με τρομάζουν!
Γίνε τώρα γυμνή αγκαλιά.
Δως μου όση μου πρέπει καρδιά...
Τη ζωή μου αρνιέμαι - σε βρίζω!
Θέλω τώρα αμέσως να 'ρθείς!
Βρες το δρόμο, τον τρόπο - μπορείς!
Παραμύθι μου γίνε! Τ' αξίζω!
Αν ήσουνα αγάπη δε θα δείλιαζες.
Οι έρωτες που καίνε δεν παγώνουν.
Με μούδιασες, με στέγνωσες, με άδειασες!
Τα μέτρια, το ξέρεις, με σκοτώνουν!
Νίκη Παπαθεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου