Πήγε τέσσερις κι ακόμα περιμένω...
πάλι απόψε θα μιλώ με τη σιωπή.
Η αγάπη σου τσιγάρο αναμμένο
που δε λέει να τελειώσει, να καεί!
πάλι απόψε θα μιλώ με τη σιωπή.
Η αγάπη σου τσιγάρο αναμμένο
που δε λέει να τελειώσει, να καεί!
κι αν μου λείπεις
και τα βράδια δεν κοιμάμαι...
κι αν μου λείπεις
κι ας το ξέρω
πως δε θα 'ρθεις και φοβάμαι
κι αν δεν έχω άλλη λύση και ματώνω,
ρίχνω ένα κλάμα και τελειώνω!
Ξημερώνει και τα μάτια μου δεν κλείνω...
κάνω όνειρα και σχέδια για μας...
γιατί είμαι από κείνους που ελπίζουν
κι ας το ξέρω ότι πια δε μ' αγαπάς.
πως δε θα 'ρθεις και φοβάμαι
κι αν δεν έχω άλλη λύση και ματώνω,
ρίχνω ένα κλάμα και τελειώνω!
Ξημερώνει και τα μάτια μου δεν κλείνω...
κάνω όνειρα και σχέδια για μας...
γιατί είμαι από κείνους που ελπίζουν
κι ας το ξέρω ότι πια δε μ' αγαπάς.
Γιάννης Πάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου