ΚΟΥΤΕΣ

Μια ζωή στριμωγμένη σε κούτες.
Μια ζωή όμορφη, μια ζωή τρομακτική.

Παιδικές ζωγραφιές,

ταξίδια, μουσικές,
υποσχέσεις ψεύτικες.
Κάθε αντικείμενο μαχαίρι.
Τόσες εικόνες, τόσες λέξεις,

τόσες χαρακιές...

Πόσες κούτες χωράν μία ζωή;
Μία ζωή τόσο μακρινή σα να 'ταν άλλου...
τότε που ακόμα ονειρευόσουν...
τότε που ακόμα εμπιστευόσουν...
τότε που ακόμα πίστευες πως μπορείς να τα καταφέρεις...
να φτιάξεις ένα σπίτι αγαπημένο.
Ένα σπίτι ήρεμο.
Ένα σπίτι διαλυμένο.

Ένα σπίτι γκρεμισμένο.

Μια ζωή χαμένη.

Τόσοι κόποι, τόση προσπάθεια

και πάλι απ' την αρχή...

Ποια αρχή;

Αναμνήσεις στα σκουπίδια.

Δε χωράν εκεί που πας.

Κι ένα ξεραμένο γιασεμί

κομμένο μια βραδιά στη Φιλοθέη,

το πιο πολύτιμο δώρο

δε θ' αντέξει το ταξίδι...

Το μόνο που κράτησε στο χρόνο

δυο παιδικά χαμόγελα.

Που τα ξεριζώνεις

και σου λένε "δεν πειράζει"

"καταλαβαίνω μανούλα"

"σ' αγαπώ"

και τότε νιώθεις ότι αντέχεις.

Αξίζει.

Τα 'χεις καταφέρει:

έχεις την πιο όμορφη οικογένεια στον κόσμο!

Κι ας είναι "κουτσή"...