Μιλώ με τα ψηλά,
τ' απάτητα βουνά
και τους μιλώ για σένα:
πως έχεις ομορφιά
και φρύδια τοξωτά
σαν πέτρινα γεφύρια.
Και μ' απάντησαν:
''Τα γεφύρια χορταριάζουν.
Άμοιρη ψυχή
μην ξεγελαστείς!''
Μιλώ με τ' ουρανού
τα μαύρα σύννεφα
και τους μιλώ για σένα:
πως όταν περπατάς,
γλυκά όπου πατάς,
η στέρφα γη ανθίζει.
Και μ' απάντησαν:
"Η γη ανθίζει εκεί που θέλει.
Άμοιρη ψυχή,
μην ξεγελαστείς!"
Μιλώ με τις πηγές
που ζούνε μοναχές
και τους μιλώ για σένα:
πως όταν με κοιτάς,
σα λες πως μ' αγαπάς,
αγγέλοι φτερουγίζουν.
Και μ' απάντησαν:
"Είναι χάρτινοι οι αγγέλοι.
Άμοιρη ψυχή,
μην ξεγελαστείς!"
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου