Μόνο η δική σου η αγάπη
είναι για μένα αληθινή
κι ας με πονάει
κάθε μέρα πιο πολύ.
Αχ μοναξιά μου!
Εσύ μ' ακούς και δε μιλάς.
Ποτέ σου κόντρα δε μου πας.
Είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς.
Πες μου γιατί ρε μοναξιά
με κυνηγάς από παιδί.
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ!
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
κι ας με πονάς κάθε λεπτό.
Σε προτιμώ από αγάπες
που μου κάνανε κακό.
Αχ μοναξιά μου!
Μες στην αγκαλιά σου πάλι κλαίω.
Κλαίω και κάνω μια ευχή.
Θα 'θελα απόψε να 'χες πάρει μια μορφή...
Πάνος Φαλάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου