ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

"Ποιότητα ζωής είναι να ζεις με συναίσθημα και με ελπίδα.

Ποιότητα ζωής είναι να μιλάς,

να ανταλλάσεις συναισθήματα με τους ανθρώπους,

να είσαι κοντά τους.

ΤΖΟΚΟΝΤΑ

Πώς γίνεται ν' ακούς ένα χαμόγελο;

Να το ακούς, να το βλέπεις

και να σου κυλάει το δάκρυ...

Το αινιγματικό χαμόγελο

που κρύβει τόση θλίψη...

UN' ALTRA TE

Un' altra te!
Dove la trovo io?
Un' altra che
sorprenda me...
un' altra te...
un guaio simile.
Chi sa se c' e
un' altra te?

MY ALL

I'm thinking of you
in my sleepless solitude tonight.
If it’s wrong to love you,
then my heart just won’t let me be right...
'cause I’ve drowned in you
and I won’t pull through
without you by my side.

SPANISH GUITAR

A smoky room,

a small cafe
they come to hear you play
and drink and dance

the night away.

ΔΕ ΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ

Δε λες κουβέντα!
Κρατάς κρυμμένα

μυστικά και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων!

Μ' ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΚΑΙ ΒΑΠΟΡΙΑ

Μ' αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς.

ΤΙ ΕΠΑΙΞΑ ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά, στο Λαύριο.
Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο.

 

ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Σταματήστε επιτέλους!

Βγείτε απ' το μυαλό μου!

Νεκρώστε τα δάχτυλά μου!

Λέξεις! Λέξεις! Λέξεις!

Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ

Η αγάπη μου στον κάδο.
"Αγάπη μου!"
Πόσες φορές μου 'ρθε στο λαιμό...
τα κατάφερα!
Δεν το 'πα.
Μόνο γραμμένο.
Σ' ό,τι είναι δικό σου.
Για μένα αυτό θα είσαι πάντα.
Μη φοβάσαι όμως.

Τα κατάφερες.

ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ ΕΣΥ

Μα πώς καταφέρνω εγώ να σωπαίνω,
xωρίς να μιλάω, χωρίς ν' ανασαίνω;
Στους τέσσερις τοίχους να είμαι κλεισμένος,
με φώτα, με ήχους και αφηρημένος;
Η τρέλα φωνάζει απ' έξω απ' την πόρτα:
"προτού μου ανοίξεις τον έρωτα ρώτα!"
Μα τι να ρωτήσω σ' αυτή μου τη φάση;
Ακόμα κι ο έρωτας μ' έχει ξεχάσει...

ΚΙ ΑΝ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

Πήγε τέσσερις κι ακόμα περιμένω...
πάλι απόψε θα μιλώ με τη σιωπή.
Η αγάπη σου τσιγάρο αναμμένο
που δε λέει να τελειώσει, να καεί!

ΦΤΑΙΜΕ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ

Λες πως έφταιξα εγώ
που χωρίσαμε οι δυο μας
και καράβι στο βυθό
είναι τώρα τ' όνειρό μας.

ΕΨΑΧΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ

Της απουσίας σου η θλίψη με σκοτώνει.
Πόλη η ζωή μου, η φυγή την ερημώνει.
Νιώθω χαμένος και συχνά μονολογώ,
σα μια πατρίδα μακρινή σε νοσταλγώ.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙΣ....

Όσο υπάρχεις θα ονειρεύομαι
μια αγκαλιά, ένα βλέμμα ακόμα.
Όσο ζεις θα πονάω

για όσα χάσαμε.

ΚΟΥΤΕΣ

Μια ζωή στριμωγμένη σε κούτες.
Μια ζωή όμορφη, μια ζωή τρομακτική.

Παιδικές ζωγραφιές,

ταξίδια, μουσικές,
υποσχέσεις ψεύτικες.
Κάθε αντικείμενο μαχαίρι.
Τόσες εικόνες, τόσες λέξεις,

τόσες χαρακιές...

"ΕΧΕ ΓΕΙΑ"

Είδα το μαξιλάρι σου ανέγγιχτο.

Είδα τα χέρια μου αδειανά.

Είδα στα μάτια την αγάπη σου

κι ύστερα μου 'πες "έχε γεια"

FUCK YOU!!!!!

There's a look on your face I would like to knock out!
See the sin in your grin and the shape of your mouth.

All I want is to see you in terrible pain!

Though we won't ever meet I remember your name.

ΠΡΟΧΩΡΑ!

Τι λες ρε φίλε που θα κάτσω να μαυρίσω!
Γιατί; Για ένα ανθρωπάκι που δεν είναι εδώ;
Πότε ήταν;
Στα δικά του! Μόνο στα δικά του!
Τα "προσωπικά" σου για σένα!

ΑΠΟ ΨΗΛΑ

Μια μέρα θα πετάξω στ' αστέρια!
Πίσω μου φωτιές και κραυγές!
Θα λυθούνε τα χέρια!
Θα ελευρωθώ!

Θα 'χω λόγο να ζω!

ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ

Δε σε ξέρω,

μα έμαθα να σε ζηλεύω.

Βλέπεις, αυτή που αγαπώ

στην αγκαλιά σου τη βλέπω

κι εγώ μόνος μου μένω.

Θεέ μου πόσο τη θέλω!

Θα 'θελα να 'ταν δικιά μου!

Χωρίς εκείνη πεθαίνω!

Γιατί;

Γιατί να μην μπορώ εγώ να την κερδίσω;

Ξεριζώνω την καρδιά μου για να τη φέρω πίσω,

μα δεν τα καταφέρνω.

Πάλι εσύ μου την κλέβεις.

Τη μικρή μου νεράιδα

από τα χέρια μου παίρνεις.

Όλα δικά σου τα θέλεις,

μα πριν έρθεις εσύ την περίμενα εγώ,

στην αγκαλιά μου να μπει.

Μα δε φάνηκε κι έχασα το κορίτσι μου.

Από τότε πολεμάω να ξεφύγω απ' την θλίψη μου.

Μη με παρεξηγείς.

Ξέρω πως δε σε νοιάζει.

Ξέρω πως το τραγούδι μου αυτό σε αηδιάζει,

μα είναι ό,τι έχω, όλη μου η περιουσία.

Ένα κομμάτι χαρτί και λίγο φαντασία.

Πρόσεχέ την, γιατί εγώ δεν μπορώ.

Νόμιζα θα 'ρθει να με βρει,

όμως δεν είναι εδώ,

γιατί ακόμα στους δυο,

εγώ είμαι ο χειρότερος.

Στην καρδιά της μέσα

είσαι σημαντικότερος.

ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ

Όλοι λένε "είναι για καλό!"
Αυτό λέω κι εγώ να το πιστέψω.
Είναι στιγμές που κουράζομαι...
είναι στιγμές που πεθαίνω...

ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικάνικο, ατσάλινο μαχαίρι,
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες,
που από έναν γέρον έμπορο τ΄ αγόρασα στ' Αλγέρι.

ALWAYS

This romeo is bleeding,
but you can't see his blood.
It's nothing but some feelings
that this old dog kicked up.

I DON'T WANNA MISS A THING

I could stay awake,

just to hear you breathing...
watch you smile while you are sleeping,
while you're far away and dreaming.
I could spend my life in this sweet surrender!
I could stay lost in this moment forever!
Every moment spent with you,

is a moment of treasure!

ΜΑΥΡΟ ΓΕΡΑΚΙ

Μαύρο γεράκι φύγε τώρα!

Δεν έχεις πια δουλειά καιρό!

Τώρα που μου τα πήρες όλα,

σύρε και πέσε στον γκρεμό!

IMAGINE!

Imagine there's no Heaven...
it's easy if you try!
No hell below us!
Above us only sky!
Imagine all the people
living for today...

 

LUKA

My name is Luka...
I live on the second floor.
I live upstairs from you.
Yes, I think you've seen me before.
If you hear something late at night,
some kind of trouble, some kind of fight,
just don't ask me what it was...
just don't ask me what it was...
just don't ask me what it was!

Ο ΦΤΩΧΟΣ

Ίσως δεν έπρεπε να ελπίζω, μόνο να προσπαθώ.
Δεν έπρεπε ν' αγγίζω κι έτσι απλά να περνώ.
Το βλέμμα μου να ρίχνω και να λέω "ευχαριστώ"
δεν αντέχω! Θα τρελαθώ!

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ

Θέλω να πετάξω!

Τη μοναξιά μου στη φωτιά σου να κάψω!
Θέλω να πετάξω!

Ψηλά να φτάσω!
Θέλω να πετάξω

κι ό,τι με πνίγει δυνατά να φωνάξω!
Θέλω να πετάξω!

Τον εαυτό μου ν' αλλάξω!

ΑΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΣ...

Πάλι νύχτωσε νωρίς.
Πάλι ψάχνω μες στα μάτια σου το φως.
Να με νιώσεις δεν μπορείς.
Εγώ μόνο ξέρω πόσο σ΄ αγαπώ!
Μας χωρίζουνε πολλά
και δεν πρόλαβα ακόμα να σου πω
όσα έχω φανταστεί
κι όσα φύλαξα για μας τόσο καιρό.

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ

Καταραμένο μου μυαλό!

Τι παιχνιδάκια παίζεις;

Πάνω που λέω "θα ξεχαστώ"

εκείνον πάλι φέρνεις!

ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ

Πάλι μέτρησα τ΄ αστέρια

κι όμως κάποια λείπουνε.
Μόνο τα δικά σου χέρια

δε μ΄ εγκαταλείπουνε.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ;

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου,
για να μάθω τι είναι ευτυχία:

Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια...
δυο χέρια...

ΝΟΤΟΣ

Εκεί στο Νότο

που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο,
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας νά βρω το κατάλληλο κορμί.

ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ

Τίποτα στον κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοιχτό να μένει.
Μέσα στην αδράνεια τρομάζει.
Ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη.
Κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΥΤΟ

Αν μου πεις "σ' αγαπώ" θα 'ναι ψέμα.
Σου 'χει φύγει εδώ και καιρό.
Μα έλα που και χωρίς εσένα
έμαθα να ζω!

ΟΤΑΝ Η ΤΥΦΛΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΙΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΜΑΤΙΕΣ...

Πριν από περίπου ένα μήνα, δικαστήριο της Αθήνας άφησε ελεύθερο έναν «πατέρα» στον οποίο είχε επιβληθεί κάθειρξη 12 ετών για αποπλάνηση της 2χρονης κόρης του και βιασμό της θετής, επίσης ανήλικης, κόρης του (αναστέλλοντας την εκτέλεση της πρωτόδικης ποινής του μέχρι το Εφετείο).

Πριν από λίγες ημέρες το Εφετείο του Κορυδαλλού επέβαλε ποινές κάθειρξης, από 11 έως 37 χρόνια, σε έξι νεαρούς, που έκρινε ενόχους για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» και εκρήξεις (με τις περιβόητες... κατσαρόλες)...

 

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ, ΜΙΑ ΖΩΗ

Στον καθρέφτη σου στολίζεσαι να φύγεις
και τα δάκρυά μου δε σε συγκινούν
κι όπως βιαστικά το βήμα σου ανοίγεις,
από τη σκέψη μου, όσα ζήσαμε περνούν.

ΣΑΝ ΤΗΣ ΓΑΡΔΕΝΙΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΟ

Τ' όνειρο που ποτίσαμε
μ' αίμα, νερό και δάκρυ
μια νύχτα το αφήσαμε
να μαραθεί σε μια άκρη.

ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΨΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΔΕΙ

Το παιδί που 'ναι σκυμμένο στη γωνιά
τυλιγμένο στου καπνού την καταχνιά
και τα πίνει με το βλέμμα του θολό
μην τ' αγγίξετε κανείς παρακαλώ.

ΝΑ ΧΑΘΩ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ

Δε θα ψάξω να βρω αφορμές
που σκοτώνουν τη νύχτα.
Δε θα ψάξω να βρω εραστές
που δε θέλουν να χάσουν.

Αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή...

ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

Παγώνουν οι νύχτες, αδειάζουν οι μέρες,
ξεφτίζουν των φίλων οι καλημέρες.
Πολλές οι ανάσες... τελειώνει ο αέρας...
ασήκωτο βάρος το τέλος μιας μέρας.

ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΞΕΘΩΡΙΑΖΕΙΣ ΣΑ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Τι πειράζει αγόρι μου που η κιθάρα σου
δεν έχει όλες τις χορδές της;
Εσύ ακούς τη μουσική
σα να έπαιζε μπροστά σου
η καλύτερη ορχήστρα.

ΕΣΥ ΕΚΕΙ

Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο.
Βαρύς χειμώνας και το κλίμα ακατάλληλο.
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου το υπόγειο
να σε γυρεύω σε μια ψεύτικη υδρόγειο.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΕΥΓΕΙΣ

"Δε με νοιάζει!"

"Δεν τον θέλω!"

"Έχω φύγει!"

"Δεν πονάω!"

ΠΕΤΡΙΝΑ ΝΗΣΙΑ

Εσύ να παίζεις τη δική σου ιστορία.
Χορός αγγέλων στου πεπρωμένου τη σφαγή.
Ν' αλλάζεις όνομα σε κάθε νέο φόβο
που 'τυχε να 'ναι δίπλα σου το πρωί.

ΓΙΑΤΙ;

Άδειες στιγμές, η ψυχή μας κενή.
Τα λόγια υπάρχουν γιατί υπήρχαν εκεί.
Πλοίο τα μάτια, τα μαλλιά σου πανί.
Πόσο σε ήθελα και πόσο εσύ;
Γιατί; Γιατί;

ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΣ

Κάθε που νιώθω μοναξιά,
σκέφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
τίποτα να μην πάθεις.

ΜΠΟΡΕΙ

Ψάχνεις να βρεις τι είναι η αγάπη
μέσα σε πρόσωπα ασήμαντα, μικρά
που σου γεμίζουν λίγο τ' άδειο σου κρεβάτι
κι ύστερα χάνονται μακριά.

ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Κάθε φορά που χάνομαι μέσα σε σκέψεις, τρελαίνομαι.

Όχι πως με ενοχλεί… όχι.
Απλά στο χαρτί ξεσπάω.

ΑΓΑΠΗ

                               Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.

                                              Και με είδε μια αχτίδα.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

                                    Μεσ' από το βάθος των καλών καιρών,

                                           οι αγάπες μας πικρά μας χαιρετάνε.

ΜΥΓΔΑΛΙΑ

                                    Κι ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
                                   πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
                                                    που αγαπιέται.

ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα.
Ναι. Είναι δύσκολα, μα δε θα κλαίω σαν αδερφούλα.
Δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν.
Και τι να λέει ε; Ουσιαστικά δε με νίκησαν.
Αντίθετα, με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας, μα για μένα.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Κάποτε με ρώτησες γιατί δηλώνω πως δε θ' άφηνα ποτέ τους φίλους μου.
Κι εγώ που ήξερα μόνο να λέω τις σκέψεις και τις ιδέες μου, μετά από προσπάθειες μεγάλες και κάποια συναισθήματα, δεν ήξερα πώς να υπογράφω δηλώσεις κι έμεινα βουβή.

ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ

Εγκλωβισμένος σε μια ιδιότυπη προσωπική μαρμότα
δαμάζω τον εαυτό μου και πάλι στα μισοσκόταδα.
Ξένος, ευάλωτος, γυμνός κι εκτεθιμένος,
άλλος ένας Αχιλλέας ακρωτηριασμένος.
Μετάφρασέ το, κάνε την ετυμολογία!
Δεν θέλω άλλη μια οδηγία γι' άλλη μία Ωγυγία.
Από το δέρμα ως το τέρμα κόβω την προσωπική μου Αχίλλειο πτέρνα
να μην έχω πια καμία αδυναμία
έτσι ώστε να νιώσω λίγο άτρωτος και πάλι.
Νιώστε! Ξέρω πως η ζωή έχει γνώμη άλλη.
Σαν της Λερναίας Ύδρας το κεφάλι
για κάθε πτέρνα που κόβω μια κι άλλη μια νέα θα ξεπροβάλλει, μα χαλάλι!
Άσε με να τις πριονίσω
γιατί αν φοβάμαι ότι θα με πληγώσεις πώς να σ' αγαπήσω;
Τις παλιές αδυναμίες αφήνω πίσω
κι είστε όλοι καλεσμένοι να με κάνετε καινούριες ν' αποκτήσω!

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Πριν από 83 χρόνια, σαν σήμερα, προσπάθησε ματαίως να δώσει τέλος στη ζωή του διά πνιγμού. Την επόμενη ημέρα τα κατάφερε: κάτω από έναν ευκάλυπτο, με τη βοήθεια ενός περιστρόφου.
Δε θα μπορούσε να φύγει χωρίς να γράψει για τελευταία φορά. Το σημείωμα που βρέθηκε πάνω του έλεγε:

ΒΑΡΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ

Βαριά βαλίτσα σου 'κοψε το χέρι
και φορτωμένη γέρνεις ως τη γη.
Μα πιο πολύ στην τσέπη σου βαραίνει
ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή.

ΝΥΧΤΩΣΕ ΝΥΧΤΑ

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα,
που συναντιόμαστε
και ύστερα χανόμαστε.
Πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε!

ΑΝ ΗΣΟΥΝΑ ΑΓΑΠΗ

Αν ήσουνα αγάπη θα με κράταγες.
Δε θ' άνοιγες τα χέρια σου να φύγω.
Την πόρτα σου θα πρόφτανες να κλείδωνες.
Θα μ' έσφιγγες στα στήθια σου, να μείνω!

ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΜΕΝΑ, ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

Και πάλι ανάβω τσιγάρο.
Καπνίζω κι ας μην το γουστάρω.
Είναι αργά, μα εγώ ξαγρυπνώ.
Δεν κοιμάμαι.
Το γιατί δεν το ξέρω,
μα κάτι φοβάμαι.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ

Τα 'χω με τον εαυτό μου
που στο ψέμα πίστεψα.
Που ενώ ήσουν τα πάντα,
την ψυχή μου λήστεψα.

ΠΕΧΛΙΒΑΝΗΣ

Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά,
αέρας Πεχλιβάνης.
Να μην μπορείς να κοιμηθείς
μόλις τον ανασάνεις.
Θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά,
κράνα για σκουλαρίκια
και μες στο στόμα θα γυρνά,
ρητορικά χαλίκια.

ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Μιλώ με τα ψηλά,
τ' απάτητα βουνά
και τους μιλώ για σένα:
πως έχεις ομορφιά
και φρύδια τοξωτά
σαν πέτρινα γεφύρια.

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν νά βρω τ' όνειρό μου.
Να το βρω και να το χάσω
κι ούτε πια που θα το φτάσω.

ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ

Μην το πεις πουθενά:
πια τα βράδια δεν κοιμάμαι.
Η καρδιά μου χτυπά
και φοβάμαι!
Ναι, φοβάμαι!

ΘΕΛΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΩ!

Βαρέθηκα τα ίδια λόγια να μου λένε!
Πως είμαι πάντα το καλύτερο παιδί...
και όταν μένω μόνος μου αναρωτιέμαι
αν είναι εύκολο ν' αλλάξεις μια ψυχή.

Η ΜΑΡΙΝΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια
- Μα πού γύριζες

ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Όταν θα νιώθεις μοναξιά,
όταν το σπίτι θα 'ναι άδειο,
θα 'χεις εμένα συντροφιά
και θα σου δίνω εγώ κουράγιο.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ

Τι με κρατάει σ' έναν ποταμό
που στέρεψε και δεν κυλάει;
Γιατί διώχνω τα σύννεφα
που έρχονται στο πλάι;

ΠΙΚΡΗ ΗΔΟΝΗ

Το χέρι μου πήρε πάλι τη μορφή σου.
Θυμήθηκα το σώμα σου
και τη ζεστή, σα χάδι, αναπνοή σου.

ΕΛΑ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ (ΟΧΙ ΑΥΤΟ...)

Είσαι τοσο παιδί κατα βάθος!
Είσαι τόσο καλό... κατά λάθος!
Είσαι τόσο αφελής
που άμα θέλεις μπορείς
όσα χάνουν οι ξύπνιοι να βρεις.

ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Είναι τα μάτια σου ένας διάδρομος παλιός.
Δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος, κρυφός,
αντί συνθήματα ζωγράφισε με στίχους
και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά που οδηγούν
σ' ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα.
Όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν,
μετά τη χρήση τα φορτώνουνε σε σένα.

ΒΓΑΛΕ ΤΗ ΜΑΣΚΑ

Γιατί δε σταματάει θεέ μου αυτή η τρέλα;
Τώρα ξέρω.
Εσύ δεν ξέρεις.
Νομίζεις πως κρύβεσαι.
Δε φαντάζεσαι.
Μου 'λεγες να μη μιλάω και το 'κανα.
Όλες μιλούν για σένα.
Όλες ξέρουν.
Κάτι άλλο.
Πάντα άλλο.

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Δε φταις εσύ.
Η φαντασία μου τα φταίει
που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή.
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ' ανοίξεις
την καρδιά μου την κλειστή.

ΠΕΣ ΜΟΥ

Ούτε μια ευχή.
Ούτε μια λέξη.
Τι να νιώσεις;
Πώς μπορείς;
Ούτε που θυμάσαι...
ούτε που είδες...
γιατί να δεις;

ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ

Πόσο σ' έκανα και γέλασες;
Πόσο πολύ στ' αλήθεια;
Πίστεψες πως σε πίστεψα.
Ο λόγος που χτυπήθηκα
ήταν μια ουτοπία.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ

Πόσα έχω στο νου
μοναξιά του τρελού
κι όταν έρθει η στιγμή
προσπερνάνε.

ΑΝ ΜΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕΣ...

Όλα μου λεν να φύγω.
Πρώτος εσύ.
Εδώ και πόσο καιρό δε θυμάμαι.
Σα χθες σου μίλαγα.
Σα χθες σε άγγιζα.
Κι όμως περάσαν μήνες.

ΕΔΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ

Εδώ να μείνεις!
Να με κρατήσεις αγκαλιά, να μ' ανακρίνεις.
Της καληνύχτας τα φιλιά τι μου τα δίνεις;
Δε φεύγω απόψε κι απ' τ' αμάξι δε θα βγω
κι αν έχεις τίποτα μαζί μου να συγκρίνεις
εδώ να μείνεις, να το μάθουμε κι οι δυο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ

Ήρθες μια νύχτα να πεις πως θα φύγεις,
μα χρόνια είχες φύγει χωρίς να το λες.
Οι νύχτες χλωμές, ξεθωριάζουν στον ήλιο
και δεν ξημερώνει ποτέ.

Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΗ ΛΕΩ ΠΟΛΛΑ

Μ' αρέσει να μη λέω πολλά.
Μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά
στ' ατέλειωτα τραγούδια.
Με τη σκιά μου να πετώ,
να πιάνω αστέρια στο βυθό
της μουσικής σου.

ΜΗ Μ' ΑΓΓΙΖΕΙΣ

Αξίζει απόψε να φύγω
σε μέρες που δε ζούσα.
Να θυμηθώ όσα να κάνω δεν μπορούσα.
Χιλιάδες σκέψεις μέσα μου βαθιά.

ΕΜΕΝΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών.
Εξάρχεια - Πατήσια - Μεταξουργείο - Μέτς. 
Κάνουν ό,τι λάχει. 
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών. 
Φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους. 
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος. 
Επαγγελματίες επαναστάτες.
Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν. 
Τώρα παίρνουν χάπια 
και οινόπνευμα για να κοιμηθούν 
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται. 

 

ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Άγονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα.
Της ερημιάς μου τέρας,
της πόλης μου θηρίο,
μη με φοβάσαι.
Αλλοπαρμένη έκφραση
οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα.
Οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί,
σε λυγίζουν όπου και να 'σαι.
Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα...

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

Κοιτάς μ' ένα βλέμμα φωτιά
να χάνεις τα τρένα.
Τα όνειρα γίναν σιωπές,
βαγόνια αραγμένα.
Δεν είναι που όλα πήγαν στραβά.
Τη μοναξιά δε φοβάσαι.
Τα λόγια που πίστεψες
δεν θες να θυμάσαι!

ΕΓΩ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Νύχτα δεμένη με σχοινιά
που κόλλησε και δε θα ξημερώσει
και της ζωής μου το φονιά
τον ψάχνω για να με αποτελειώσει.

ΜΠΑΓΑΣΑΣ

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια.
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια.
Να ξαναγίνω καβαλάρης

και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ.
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ!

Β Α Ρ Ε Θ Η Κ Α ! ! ! !

Βαρέθηκα!
Βαρέθηκα όλους εσάς που το μόνο που σας νοιάζει είναι το σεξ και τα λεφτά!
Βαρέθηκα να τρέχω χωρίς λόγο για ένα κράτος που με καλεί συνεχώς να λύσω τα δικά του προβλήματα!
Βαρέθηκα να μη μου δίνετε χρόνο και χώρο να λύσω τα δικά μου!
Βαρέθηκα να παλεύω για το τίποτα!
Βαρέθηκα την επιφάνειά σας!
Βαρέθηκα τα λόγια σας!

ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ

Όλα γύρω ανόμοια.
Όλα γύρω ξένα.
Ζεύγη μονάδων.
Πιο ξένοι απ' όλους εμείς.
Πουθενά όμοιοι.
Πάντα μόνοι.
Όλα αλλιώς.
Όλα αταίριαστα με μας.

ΑΔΕΙΑ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ

Δε θα 'θελα εδώ Θεός να επέμβει
κι ας ξέρω φως μου, πως τυφλά τον υπακούς.
Σκυφτός εγώ, γονατιστός, θα του ζητούσα
να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς.

Μη σε φέρει, μη σε στείλει,
μη σ' αγγίξει τόσο δα!
Κι επιτέλους, αν σε στείλει,
να σε στείλει εδώ ξανά...

ΑΠΟΡΩ

Απορώ με μένα!
Απορώ!
Που σε θέλω ακόμα, απορώ!
Κάνεις τόσα λάθη και στα συγχωρώ.
Σαν βροχή το χώμα σε ζητώ.

ΚΙΡΚΗ

Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου
κι είμαι παιδί κουρασμένο στον ίσκιο σου.
Μοιάζεις με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο
κι εγώ σταγόνα που βρέχει τα χείλη σου.

ΕΙΝΑΙ Ν' ΑΠΟΡΕΙΣ

Είναι ν' απορείς
πού χάθηκε τόσο φως
όλο σε ένα δίσκο - στον ήλιο.
Είναι ν' απορείς
πού βρέθηκε τόσο χρυσάφι
όλο σ' ένα ξανθό κεφάλι - στο φεγγάρι.

ΑΝ ΕΙΣΑΙ

Αν είσαι μια μικρή παραπονεμένη πέτρα σε μια ερημιά
Αν είσαι ένα μοναχικό κυκλάμινο στο βουνό
Αν είσαι ένα ξεχασμένο άστρο στον ουρανό
Πού θες να το ξέρω;

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ

Θέλω να σε δω
να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό
και δω
στα λίγα που ζητάς.

ΜΕΝΩ ΕΚΤΟΣ

Μένω εκτός.
Θυμάμαι ονόματα,
τρέχω με ταχύτητα φωτός.
Μένω εκτός
σαν κάτι στόματα
που 'διωξε απ' τον κόσμο
ένας λωτός.

Η ΑΚΤΗ

Πώς βαριέμαι σε τούτη την ακτή
που ο ήλιος με ξεραίνει!
Δεν είμ' έρημος, δεν είμαι νησί,
μα ούτε κι η Ελένη
και το 'ξερεςπως θα μοιάζω μετά από καιρό
πως μ' έχεις σημαδέψει.
Με κρατάς και να φύγω δε μπορώ.
Κανείς μας δε θ' αντέξει
και το 'ξερες.

JE VEUX

Donnez moi une suite au Ritz
Je n' en veux pas.
Des bijoux de chez Cannel
Je n' en veux pas.
Donnez moi une limousine
J' en ferais quoi?
Offrez moi du personnel
J' en ferais quoi?
Un manoir a Neufchatel
Ce n' est pas pour moi!
Offrez moi la Tour Eiffel
J' ai ferais quoi???

29 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ

Τους τελευταίους 6 μήνες 29 γυναίκες στη Σερβία δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που δείχνουν ακόμη ότι μία στις δύο γυναίκες έχει βιώσει κάποια μορφή ψυχικής κακοποίησης και μία στις τρεις έχει υποστεί σωματική κακοποίηση.

Το 2010, στη Σερβία 32 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους λόγω της ενδοοικογενειακής βίας και στο 80% των περιπτώσεων οι δράστες των δολοφονιών ήταν νυν ή πρώην σύζυγοι ή σύντροφοι. Ωστόσο καταγράφηκαν και περιπτώσεις γυναικών που δολοφονήθηκαν από πατέρες, γιους και συγγενείς των συντρόφων τους.

 

ΕΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ!

Αν κουραστείς απ' τους ανθρώπους
κι ειν' όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ' άλλους τόπους.
Έλα σε μένα! Έλα σε μένα!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΦΟΒΙΖΕΙ

Όλες σου οι γνώσεις
είναι οι φήμες και οι διαδόσεις
που ακούς.
Σε μαγεύουν οι ανέσεις,
των σοφών οι υποθέσεις
και των άστρων οι προβλέψεις.

ΑΧ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ!

Μόνο η δική σου η αγάπη
είναι για μένα αληθινή
κι ας με πονάει
κάθε μέρα πιο πολύ.

ΤΟ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΒΑΖΟ

Πριν από πολλά χρόνια
σε μια Κινέζικη επαρχίαζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα.
Κάθε πρωί στήριζε στους ώμους της
ένα ξύλινο κοντάρι με δύο μεγάλα δοχεία
και πήγαινε σ' ένα μακρινό ρυάκι
για να κουβαλήσει νερό.

ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΙΓΗ

Είναι χρυσός η σιωπή και άργυρος ο λόγος.

Τις βέβηλος προέφερε τοιαύτην βλασφημίαν;
τις χαυνωθείς ασιανός παραιτηθείς εις μοίραν
τυφλήν, βωβήν, τυφλός, βωβός; Ποίος οικτρός παράφρων
ξένος τη ανθρωπότητι, την αρετήν υβρίζων,
χίμαιραν είπε την ψυχήν, και άργυρον τον λόγον;

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

Μην ψάχνεις τι αισθάνομαι,
ποιους άνεμους παλεύω.
Μη με ρωτάς πού χάνομαι,
σε ποιες ελπίδες πιάνομαι,
ποιους δρόμους ταξιδεύω.

ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ

Οι εξουσίες του Κόσμου μας Ευγενή ή Αγενή Πολιτεύματα, μ’αναφορά στο Δίκαιο
Χιλιάδες αμέτρητα στρατιωτάκια, Ευτυχώς που στη χώρα μας έχουμε Δημοκρατία
Τι Χαρά, εμείς την ανακαλύψαμε και στο δρόμο την λησμονήσαμε χωρίς τύψεις
Προασπίζουν τα Συμφέροντα των Πολλών αφαιρώντας τους Δικαιώματα και Λόγο
Οξύμωρο να ενδιαφέρονται τόσο πολύ για το Δικό μας καλό και το Σύνταγμά μας
Την ίδια ώρα τόνοι νερό ανταλλάσσονται με ακίνητα φιλέτα, Δημόσιο Συμφέρον
Ακοπίαστα Επιτεύγματα και αβασάνιστοι μόχθοι, Πολιτών Κοροϊδία και ύβρις

ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟΙ

Της νύχτας οι αμαρτωλοί
και της αυγής οι μόνοι,
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο
και νευρικό τιμόνι.
Σε τόπους τριγυρίζουνε
σβησμένους απ' το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό,
για μιαν αγάπη σκάρτη.

"ΜΑΖΙ"

Το "μαζί" που σ' έπνιξε
και το ζητάς σε άλλη.
Το "αμοιβαίο" που δεν υπάρχει πουθενά
ελπίζω να το βρήκες.
Το χέρι που σου άπλωσα
και γύρισες την πλάτη
γιατί έβλεπες αλλού.
Τα καλύτερα που έψαχνες
δεν άργησαν καθόλου.
Μάλλον πριν φύγω καν εγώ
που σου 'σπασα τα νεύρα.

Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΙΜΑΧΗ

Ήταν η τελευταία πράξη ενός πικρού εξορκισμού δυο εβδομάδων, με τον οποίο προσπαθούσε να συμφιλιωθεί με την καινούρια της κατάσταση. Ήθελε να γίνει ξανά ο εαυτός της, να ξαναβρεί όλα όσα είχε αναγκαστεί να παραδώσει σε μισό αιώνα υποτέλειας που, χωρίς αμφιβολία, την είχε κάνει ευτυχισμένη, αλλά από τη στιγμή που πέθανε ο σύζυγος δεν της έμεινε ίχνος από την ταυτότητά της. Ήταν ένα φάντασμα σ' ένα ξένο σπίτι, που από τη μια μέρα στην άλλη έγινε τεράστιο και μοναχικό κι όπου τριγυρνούσε σαν χαμένη κι αναρωτιόταν μ' αγωνία ποιος ήταν περισσότερο πεθαμένος: εκείνος που είχε πεθάνει ή εκείνη που είχε μείνει πίσω.