Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, είναι να γλιτώσουμε από το καθεστώς δουλοπαροικίας που έχουν εγκαταστήσει με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση από το Μάιο, με την κλωνοποίηση αυτού του καθεστώτος μέσα στο πολιτικό σύστημα που υπάρχει σήμερα, και δυστυχώς το πολιτικό σύστημα το οποίο αγκαλιάζει το σύνολο των κομμάτων της βουλής, και γι' αυτό ακριβώς δε βρίσκεις ούτε αποκούμπι, ούτε συμμάχους, ούτε φωνή μέσα στο πολιτικό γίγνεσθαι αυτή τη στιγμή εντός του κοινοβουλίου.
Το δεύτερο, να καθίσουν στο σκαμνί όσοι οφείλουν να καθίσουν στο σκαμνί, όσοι έφεραν τη χώρα σ' αυτό το κατάντημα και όσοι απ' τους δοσίλογους οδήγησαν στο ξεπούλημα αυτής της χώρας.
Το τρίτο είναι να σταματήσει εδώ και τώρα η πληρωμή στους τοκογλύφους, γιατί όσο ακριβώς συνεχίζεται αυτή η πληρωμή στους τοκογλύφους, αυτή η χώρα, αυτός ο λαός δεν έχει μέλλον. Ούτε καν παρόν.
Τέταρτον. Πρέπει να αποφύγουμε τη μετεξέλιξη του καθεστώτος σε ευρωπαϊκό καθεστώς, όπως γίνεται αυτή τη στιγμή και συζητιέται εντός του κοινοβουλίου, με το σύμφωνο του ευρώ και την οικονομική διακυβέρνηση, είναι η μετεξέλιξη της δανειακής σύμβασης σε καθεστώς ευρωπαϊκό και στην πραγματικότητα τη μετεξέλιξη σ' ένα ευρωπαϊκό καθεστώς το οποίο είναι πρωτοφανέρωτο για τα ιστορικά χρονικά της Ευρώπης. Έχουμε την αναγέννηση της Χιτλερικής Ευρώπης, όχι με τις ορδές της Βέρμαχτ και των Ναζί, αλλά με τις ορδές των Ναζί των τραπεζών, και άρα πρέπει να φύγουμε από αυτό το Νταχάου, και το πρώτο βήμα για να φύγουμε είναι να επανακτήσουμε τον έλεγχο της οικονομίας μας με την επαναφορά του εθνικού νομίσματος και όλα τ' άλλα μέτρα που επιβάλλονται για να μπορέσουμε να έχουμε τον έλεγχο αυτού του τόπου.
Και το πέμπτο, επιτέλους δημοκρατία σ' αυτόν τον τόπο. Το αίτημα της μεταπολίτευσης που έμεινε ακάλυπτο και που ήρθε η στιγμή να το επιβάλλει ο ίδιος ο λαός που στο κάτω κάτω της γραφής είναι ο φυσικός φορέας της δημοκρατίας. Και δημοκρατία πρακτικά σημαίνει λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και ό,τι σημαίνει αυτό στην πράξη.
Από κει και πέρα, για να μπορέσει να γίνει πράξη αυτό, χρειαζόμαστε η κοινωνία να οργανωθεί. Να μετατρέψει την οργή, την αγανάκτηση και την αμφισβήτηση σε δύναμη απόφασης, αξιοπρέπειας και φιλότιμου να διεκδικήσει το αυτονόητο. Και, να με συγχωρούν οι αγανακτισμένοι, αλλά δεν είμαστε αγανακτισμένοι! Είμαστε αποφασισμένοι! Αποφασισμένοι να τους ανατρέψουμε! Και από δω μπορεί να ξεκινήσει αυτό το πράγμα. Αρκεί να υπάρχει οργάνωση. Η οργάνωση του λαού, η οργάνωση που θα μπορεί να επιβάλλει τη θέληση του ίδιου του λαού.
Κύριε Καζάκη, θα θέλαμε να μας επισημάνετε λίγο τη σημασία της Δευτέρας. Θέλουμε να επικεντρωθούμε λίγο στην Κυριακή, που είναι η προηγούμενη μέρα, γιατί τη Δευτέρα, απ' όσο γνωρίζουμε, ψηφίζουνε στην ολομέλεια της Βουλής για τη δεύτερη φάση του μνημονίου, για το μνημόνιο 2 όπως έχει συνηθίσει να ακούγεται, το μεσοπρόθεσμο.
Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά: το πρώτο είναι νέα μέτρα εισπρακτικού και περιοριστικού χαρακτήρα. Αυτό έχει βασικό στόχο πέρα απ' το να μπορέσει να συγκεντρώσει τους πόρους εκείνους που χρειάζονται για να πληρώσουν τους τοκογλύφους, γιατί δεν επαρκούν οι πόροι που αντλούνται αυτή τη στιγμή. Για να καταλάβετε, το 2011 η δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου λόγω τοκοχρεολυσίων, λόγω δηλ. των κερατιάτικων που πληρώνουμε στους τοκογλύφους, ανέρχονται σε 92 δισεκατομμύρια. Το '11. 92 δισεκατομμύρια πρέπει να συγκεντρώσουν για να πληρώσουν τους τοκογλύφους. Φυσικά η δόσεις των δανείων, είναι 46,5 που θα δώσουν. Με βάση τη δανειακή σύμβαση. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα βρουν από κάπου. Από πού θα τα βρουν; Στις αγορές δεν μπορούν να βγουν για να ζητήσουν δάνεια. Από πού; Το γνωστό υποζύγιο. Κι επειδή το 'χουνε στήψει ήδη το υποζύγιο, και επειδή η οικονομία βρίσκεται σε μία ύφεση μη ανατάξιμη, γιατί η καταστροφή της οικονομίας που έχει επέλθει μόνο σε συνθήκες πολέμου έχει ξανασυμβεί, αυτό που έχει συμβεί τον τελευταίο χρόνο που έχει περάσει, γι' αυτό έχουνε μπει σε διαδικασία ξεπουλήματος. Και το ξεπούλημα αυτό, δεν είναι πουλάω οικόπεδα κι επιχειρήσεις απλά. Όχι. Δεν ενδιαφέρονται οι ξένες αγορές, ή οι ξένοι κερδοσκόποι να πάρουν και να πουλήσουν επιχειρήσεις. Όχι. Τα περιουσιακά στοιχεία θέλουν να τα μετατρέψουν σε αξιόγραφα, τα οποία θα πουλήσουν και θα τα ξαναπουλήσουν στις δυτικές αγορές κεφαλαίου. Θα μπορέσουν να κερδοσκοπήσουν μ' αυτά τα αξιόγραφα και μετά θ' αφήσουνε πίσω τους ερείπια. Αυτή είναι όλη η φιλοσοφία του ξεπουλήματος. Δε θέλουν να πάρουν μια Δ.Ε.Η. για να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Θέλουν να την κάνουν κομμάτια τη Δ.Ε.Η. για να μπορέσουν να πουλήσουν αξιόγραφα, τίτλους, ομόλογα, παράγωγα στις Διεθνείς Αγορές, που αυτά εξασφαλίζουν τα κέρδη γι' αυτούς. Πουλάνε τίτλους. Πλασματικό χρήμα. Για να μπορέσουν να εξασφαλίσουνε κέρδη πολύ περισσότερα απ' ό,τι θα μπορούσε να τους αποδώσει μια οποιαδήποτε επιχείρηση. Αυτά θέλουν, γι' αυτό και ακολουθούν αυτή τη στιγμή το ξεπούλημα.
Το δράμα της ιστορίας είναι ότι θ' αφήνουν πίσω τους τελείως ερείπια. Ερείπια. Αυτή η χώρα δεν έχει κανένα μέλλον, εκτός από το να μετατραπεί στη Σομαλία ή στην Κένυα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η προοπτική της. Αυτή είναι η προοπτική του μεσοπρόθεσμου προγράμματος που στην ουσία είναι ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που είναι ζήτημα αν δεν αναθεωρηθεί σε τρεις μήνες. Ακόμα κι αν ψηφιστεί.
Το θέμα είναι να μην το επιτρέψουμε. Και στο βαθμό που υπάρχει κόσμος εδώ, στο βαθμό που μπορούμε να περικυκλώσουμε τη βουλή, θα νιώθουν πολύ βαριά την ανάσα του λαού για να μπορέσουν να ψηφίσουν ένα τέτοιο πράγμα. Ξέρουν ότι από δω και μπρος, όποιος ψηφίζει αυτά τα πράγματα βάζει το κεφάλι του στον ντορβά.
01.06.2011
Απόσπασμα από τη συζήτηση που είχε ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης με πολίτες στο Σύνταγμα.
Το δεύτερο, να καθίσουν στο σκαμνί όσοι οφείλουν να καθίσουν στο σκαμνί, όσοι έφεραν τη χώρα σ' αυτό το κατάντημα και όσοι απ' τους δοσίλογους οδήγησαν στο ξεπούλημα αυτής της χώρας.
Το τρίτο είναι να σταματήσει εδώ και τώρα η πληρωμή στους τοκογλύφους, γιατί όσο ακριβώς συνεχίζεται αυτή η πληρωμή στους τοκογλύφους, αυτή η χώρα, αυτός ο λαός δεν έχει μέλλον. Ούτε καν παρόν.
Τέταρτον. Πρέπει να αποφύγουμε τη μετεξέλιξη του καθεστώτος σε ευρωπαϊκό καθεστώς, όπως γίνεται αυτή τη στιγμή και συζητιέται εντός του κοινοβουλίου, με το σύμφωνο του ευρώ και την οικονομική διακυβέρνηση, είναι η μετεξέλιξη της δανειακής σύμβασης σε καθεστώς ευρωπαϊκό και στην πραγματικότητα τη μετεξέλιξη σ' ένα ευρωπαϊκό καθεστώς το οποίο είναι πρωτοφανέρωτο για τα ιστορικά χρονικά της Ευρώπης. Έχουμε την αναγέννηση της Χιτλερικής Ευρώπης, όχι με τις ορδές της Βέρμαχτ και των Ναζί, αλλά με τις ορδές των Ναζί των τραπεζών, και άρα πρέπει να φύγουμε από αυτό το Νταχάου, και το πρώτο βήμα για να φύγουμε είναι να επανακτήσουμε τον έλεγχο της οικονομίας μας με την επαναφορά του εθνικού νομίσματος και όλα τ' άλλα μέτρα που επιβάλλονται για να μπορέσουμε να έχουμε τον έλεγχο αυτού του τόπου.
Και το πέμπτο, επιτέλους δημοκρατία σ' αυτόν τον τόπο. Το αίτημα της μεταπολίτευσης που έμεινε ακάλυπτο και που ήρθε η στιγμή να το επιβάλλει ο ίδιος ο λαός που στο κάτω κάτω της γραφής είναι ο φυσικός φορέας της δημοκρατίας. Και δημοκρατία πρακτικά σημαίνει λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και ό,τι σημαίνει αυτό στην πράξη.
Από κει και πέρα, για να μπορέσει να γίνει πράξη αυτό, χρειαζόμαστε η κοινωνία να οργανωθεί. Να μετατρέψει την οργή, την αγανάκτηση και την αμφισβήτηση σε δύναμη απόφασης, αξιοπρέπειας και φιλότιμου να διεκδικήσει το αυτονόητο. Και, να με συγχωρούν οι αγανακτισμένοι, αλλά δεν είμαστε αγανακτισμένοι! Είμαστε αποφασισμένοι! Αποφασισμένοι να τους ανατρέψουμε! Και από δω μπορεί να ξεκινήσει αυτό το πράγμα. Αρκεί να υπάρχει οργάνωση. Η οργάνωση του λαού, η οργάνωση που θα μπορεί να επιβάλλει τη θέληση του ίδιου του λαού.
Κύριε Καζάκη, θα θέλαμε να μας επισημάνετε λίγο τη σημασία της Δευτέρας. Θέλουμε να επικεντρωθούμε λίγο στην Κυριακή, που είναι η προηγούμενη μέρα, γιατί τη Δευτέρα, απ' όσο γνωρίζουμε, ψηφίζουνε στην ολομέλεια της Βουλής για τη δεύτερη φάση του μνημονίου, για το μνημόνιο 2 όπως έχει συνηθίσει να ακούγεται, το μεσοπρόθεσμο.
Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά: το πρώτο είναι νέα μέτρα εισπρακτικού και περιοριστικού χαρακτήρα. Αυτό έχει βασικό στόχο πέρα απ' το να μπορέσει να συγκεντρώσει τους πόρους εκείνους που χρειάζονται για να πληρώσουν τους τοκογλύφους, γιατί δεν επαρκούν οι πόροι που αντλούνται αυτή τη στιγμή. Για να καταλάβετε, το 2011 η δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου λόγω τοκοχρεολυσίων, λόγω δηλ. των κερατιάτικων που πληρώνουμε στους τοκογλύφους, ανέρχονται σε 92 δισεκατομμύρια. Το '11. 92 δισεκατομμύρια πρέπει να συγκεντρώσουν για να πληρώσουν τους τοκογλύφους. Φυσικά η δόσεις των δανείων, είναι 46,5 που θα δώσουν. Με βάση τη δανειακή σύμβαση. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα βρουν από κάπου. Από πού θα τα βρουν; Στις αγορές δεν μπορούν να βγουν για να ζητήσουν δάνεια. Από πού; Το γνωστό υποζύγιο. Κι επειδή το 'χουνε στήψει ήδη το υποζύγιο, και επειδή η οικονομία βρίσκεται σε μία ύφεση μη ανατάξιμη, γιατί η καταστροφή της οικονομίας που έχει επέλθει μόνο σε συνθήκες πολέμου έχει ξανασυμβεί, αυτό που έχει συμβεί τον τελευταίο χρόνο που έχει περάσει, γι' αυτό έχουνε μπει σε διαδικασία ξεπουλήματος. Και το ξεπούλημα αυτό, δεν είναι πουλάω οικόπεδα κι επιχειρήσεις απλά. Όχι. Δεν ενδιαφέρονται οι ξένες αγορές, ή οι ξένοι κερδοσκόποι να πάρουν και να πουλήσουν επιχειρήσεις. Όχι. Τα περιουσιακά στοιχεία θέλουν να τα μετατρέψουν σε αξιόγραφα, τα οποία θα πουλήσουν και θα τα ξαναπουλήσουν στις δυτικές αγορές κεφαλαίου. Θα μπορέσουν να κερδοσκοπήσουν μ' αυτά τα αξιόγραφα και μετά θ' αφήσουνε πίσω τους ερείπια. Αυτή είναι όλη η φιλοσοφία του ξεπουλήματος. Δε θέλουν να πάρουν μια Δ.Ε.Η. για να την αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Θέλουν να την κάνουν κομμάτια τη Δ.Ε.Η. για να μπορέσουν να πουλήσουν αξιόγραφα, τίτλους, ομόλογα, παράγωγα στις Διεθνείς Αγορές, που αυτά εξασφαλίζουν τα κέρδη γι' αυτούς. Πουλάνε τίτλους. Πλασματικό χρήμα. Για να μπορέσουν να εξασφαλίσουνε κέρδη πολύ περισσότερα απ' ό,τι θα μπορούσε να τους αποδώσει μια οποιαδήποτε επιχείρηση. Αυτά θέλουν, γι' αυτό και ακολουθούν αυτή τη στιγμή το ξεπούλημα.
Το δράμα της ιστορίας είναι ότι θ' αφήνουν πίσω τους τελείως ερείπια. Ερείπια. Αυτή η χώρα δεν έχει κανένα μέλλον, εκτός από το να μετατραπεί στη Σομαλία ή στην Κένυα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η προοπτική της. Αυτή είναι η προοπτική του μεσοπρόθεσμου προγράμματος που στην ουσία είναι ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που είναι ζήτημα αν δεν αναθεωρηθεί σε τρεις μήνες. Ακόμα κι αν ψηφιστεί.
Το θέμα είναι να μην το επιτρέψουμε. Και στο βαθμό που υπάρχει κόσμος εδώ, στο βαθμό που μπορούμε να περικυκλώσουμε τη βουλή, θα νιώθουν πολύ βαριά την ανάσα του λαού για να μπορέσουν να ψηφίσουν ένα τέτοιο πράγμα. Ξέρουν ότι από δω και μπρος, όποιος ψηφίζει αυτά τα πράγματα βάζει το κεφάλι του στον ντορβά.
01.06.2011
Απόσπασμα από τη συζήτηση που είχε ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης με πολίτες στο Σύνταγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου