ΑΠ' ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ

Πολύ με πίκρανε η ζωή.
Μακριά θα φύγω ένα πρωί.
Θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο,
να δω τον κόσμο από κει πάνω.

Όταν κοιτάς από ψηλά,
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
κι εσύ την πήρες σοβαρά.

Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα.
Μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι.
Το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι.

Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις,
θα σου φανούνε τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τους ξεχάσεις.

Αγαπημένη μου, μην κλαις!
Πάμε μαζί ψηλά αν θες,
να δεις τη γη απ' τη σελήνη.
Ένα φεγγάρι είναι κι εκείνη.

Όταν κοιτάς απο ψηλά,
μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
κι εσύ τον πήρες σοβαρά.

Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα
και τα κανόνια με παιχνίδια.
Από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε
οι ομορφιές και τα στολίδια.

Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις.




Σώτια Τσώτου