ΧΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Δυο σταγόνες στο τζάμι.
Η ψυχή μου ποτάμι.
Έναν ξέμπαρκο στίχο
σημαδεύω στον τοίχο.
Δεν μπορώ!

Η αγάπη στερεύει.
Ένα ψέμα γυρεύει.
Μακριά μου δε μένει
και μαζί μου πεθαίνει.
Δεν μπορώ!


Ονειρεύομαι τάχα
ένα βλέμμα μονάχα,
να σκεπάσω ένα σώμα
που κρυώνει ακόμα.
Δεν μπορώ!

Τώρα πια έχεις φύγει.
Τώρα μείναμε λίγοι.
Ο αιώνας αλλάζει
κι όμως ίδιος μου μοιάζει.
Δεν μπορώ!

Σαν αέρας γυρίζεις.
Μια ζωή χαραμίζεις.
Περπατάς στα χαμένα.
Δεν πιστεύεις κανένα.
Δε μιλάς.

Στο βυθό της αβύσσου
κατεβαίνω μαζί σου.
Με τραβάς απ' το χέρι
και κανένας δεν ξέρει
πού με πας.

Σε κερδίσαν οι φήμες.
Σου καήκαν οι μνήμες.
Έχεις χρόνια σωπάσει.
Μ' έχεις πλέον ξεχάσει.
Δε μιλάς.

Δεν πιστεύεις κανέναν.
Δε φοβάσαι κανέναν.
Μες στο ψέμα σου πέφτεις.
Με κοιτάζεις και πέφτεις
και γελάς.

Χαμένες αγάπες...
χαμένες αγάπες.
Χαμένες αγάπες παλιές.
Χαμένες αγάπες.
Στιγμές απουσίας.
Χαμένες για πάντα στιγμές.

Θέλω να σε ξαναδώ!
Είν' αλλιώτικα εδώ.
Άναψέ μου μια φωτιά στον ουρανό!
Θέλω να σε ξαναδώ!



Βασίλης Γιαννόπουλος