Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

ΟΛΑ ΚΑΛΑ

Ξέρω ότι τώρα δε θα φοβηθώ.
Ξέρω ότι θα πάνε όλα καλά.
Θα περάσουμε μαζί το καλοκαίρι.
Θα πηγαίνουμε βόλτες,
θ' ακούμε μουσική,
θα μιλάμε, θα τσακωνόμαστε.


Θα με παίρνει τηλέφωνο όταν τσαντίζεται με τη δουλειά του
και με τους φίλους του που θα τους ξέρω όλους.
Θα μιλάει με τα παιδιά μου και θα γουστάρει την παρέα τους.
Κι έτσι όλ' αυτά θα μπορώ να τα κάνω κι εγώ.
Θα χαίρεται όταν του τηλεφωνώ,
ακόμα κι αν κοιμάται.
Θα αψηφά την κούραση για να 'ρθει να με δει.
Κι όταν με βλέπει τα μάτια του θα λάμπουν.
Και θα με σφίγγει όσο μπορεί,
σα να φοβάται μη χαθώ.
Ακόμα κι όταν πνίγεται σε λιγοστό νεράκι,
θα θέλει το σωσίβιο, κι αυτό θα είμαι εγώ.

Και το άγγιγμά του θα είναι το μόνο στο κορμί μου.
Και το φιλί του την ανάσα θα μου παίρνει.
Κι όταν ξυπνάω το πρωί
θα βλέπω το δικό του βλέμμα
και μόνο σε κείνον θα λέω "καλημέρα".
Και το βράδυ θα με παίρνει αγκαλιά για να κοιμάμαι
χωρίς διακοπές και δίχως εφιάλτες.

Κι εσύ θα είσαι μόνος σου
με τα προβλήματά σου.
Αυτά που θα πέθαινα να σου γιατρέψω.
Αυτά που κράτησες σαν πολύτιμο θησαυρό.
Και δε θα το σκέφτομαι λεπτό.

Ούτε το βλέμμα, ούτε το άγγιγμά σου.
Και δε θα κλάψω ούτε λεπτό.
Κι ας σ' αγαπώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: