Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

ΒΑΡΕΘΗΚΑ

Βαρέθηκα τη μίζερή μου φύση.
Κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει!
Κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει
- αναμφιβόλως -
δε με χωράει ο τόπος ρε παιδιά!


Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια.
Τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια!
Τα λόγια μοναχά, μας απομείναν, κι οι θεωρίες.
Στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί.

Βαρέθηκα να λέω πως θ' αλλάξει.
Το σύστημα μας έχει επιτάξει.
Απόκληρα απομείναμε πουλάκια
- κυνηγημένα -
με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά.

Απόκληρα απομείναμε πουλάκια,
με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά.

Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι!
Ακόμα και σαν βρω κάνα κομμάτι...
πώς είναι δυνατό να μαστουριάζεις
- εξήγησέ μου -
άμα σου περιφράξαν την καρδιά!

Για πες μου, πώς μπορείς και μαστουριάζεις
άμα σου περιφράξαν την καρδιά;

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω.
Δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω.
Πώς γίνεται στον έναν παλαβιάρη
- εξήγησέ μου -
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.

Πώς γίνεται στον κάθε παλαβιάρη
κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν;



Νικόλας Άσιμος

Δεν υπάρχουν σχόλια: